RUH YANGINI
Acı bir çığlık koparıyor
Yerler ve gökyüzü
Bilmem bu çalan hangi senfoni
Sazım da kimsesizlerin
Yürek yakan tınısı
Bilmem bu hangi ayrılığın acısı.
***
Şimdi ufuğu çepeçevre sarmış bulutlar
Dumanlı dağlarına sırtını dayamış güneş
Dilimde sonsuzluk bestesinden
Unutulmuş bir nağme
Ellerimde dirilteceğim tabiat nerde
Şu kukumav kuşlarına bak
Menekşeler boynun bükmüş saksılarda
Toprak anayı diriltecek o ilahî tılsım nerde
***
Tik-taklar takılıp kaldı buzlu duvarlarda
Dönse kaînat eskisi gibi başımızdan
Aksa zaman bir çırpıda avuçlarımızdan
Yüzün dönse güneş ısıtsa içimizi
Aydınlansa ruhumuz o ilahî nurun sırrıyla…
***
Mazide mi kaldı dersin, o güldüğümüz günler
Sevgi dolu geçen o eski günler
Beklersin, beklersin de istikbâlden bihaber
Falcıların söyledikleri çıkar mı?
Bu sonsuzluk deryasında boğulurken
O ilahî el bize uzanıp ta selamete çıkarır mı ?
Yunus E.GÜRÜNLÜ
Bir yanıt bırakın