Bakır Halayı
Kelimeler üşür.
Yıkık çağın konvoyuna dizilmiş zaman
Ümitsiz bekledim, duraksadığım yerde
Hiç kimse yok mâziden, kayıpça yankılanan sesimden başka
Son, acıtır en çok sapağındaki çırpınma
Açılır kapısı karanlığa, dipten ışık aralanır önce
Kuyuya yanlıkla mı itildim ?
İnsan yitirebilir sevdasını ,sanılanın ardı güz dallarına
Neden şiiri yazarız alacası kırıldık
Bak, engel olamadık
Faytonları göremeyeceğiz bir daha
Göremeyeceğiz özlediğimiz ne varsa
—
Elimden geleni sundum sona, ona, dünlük yıllığına
Telaşı çağrıdığı gitmenin ağrısıyla uyandım
Bir kaderi bırakıp, koşmak hemen
Beklenmediğim mecranın alacaklısı da aranmaz
—
Kalbime borcum yok benim
Değilim ben Raskolnikov, daha ziyade kulağımda ‘concerto pour une voix’
Ölmeye hazırım, yeniden doğmak için
TUĞBA ŞAHİN
Bir yanıt bırakın