Bakır Halayı

Kelimeler üşür.

Yıkık çağın konvoyuna dizilmiş zaman

Ümitsiz bekledim, duraksadığım yerde

Hiç kimse yok mâziden, kayıpça yankılanan sesimden başka 

Son, acıtır en çok sapağındaki çırpınma

Açılır kapısı karanlığa, dipten ışık aralanır önce

Kuyuya yanlıkla mı itildim ?

İnsan yitirebilir sevdasını ,sanılanın ardı güz dallarına

Neden şiiri yazarız alacası kırıldık

Bak, engel olamadık 

Faytonları göremeyeceğiz bir daha

Göremeyeceğiz özlediğimiz ne varsa

—

Elimden geleni sundum sona, ona, dünlük yıllığına

Telaşı çağrıdığı gitmenin ağrısıyla uyandım

Bir kaderi bırakıp, koşmak hemen 

Beklenmediğim mecranın alacaklısı da aranmaz

—

Kalbime borcum yok benim

Değilim ben Raskolnikov, daha ziyade kulağımda ‘concerto pour une voix’ 

Ölmeye hazırım, yeniden doğmak için 

TUĞBA ŞAHİN