Sığmadık ikimiz dehlizine ufkun
yarıp karanlığın bağrını
alaz şafaklara sürdük yüzümüzü
zamanı zamanla tokuşturup
Kadeh kadeh içtik ayı,
gök alabildiğince sevda
yer alabildiğince aşk şimdi
serin bir sedir ağacının
gölgesine yasladık gölgemizi
kısaldı güneşin elleri
astı mavzer yüzünü
yaprak alabildiğince ılık
toprak alabildiğince yağmur şimdi
durdurup çarkını feleğin
kırdık dişlisini
dün alabildiğince mazi
bugün alabildiğince umut,
hayal alabildiğince pembe
düş alabildiğince mavi şimdi
Mehmet şirin Aydemir
Bir yanıt bırakın