Kübra Öztaş şiiri: ” HIZIR “

Buralardan geçmedin mi hızır?

Dünya çekilmez, dünya sahte,

dünya kendine hazır.

**

Sensizlik karanlık karga sesinde,

kelebeğin kanat çırpışında,

Hatmilerin kokusunda bile.

**

Her gece ağlar çocuklar dünya nezaretimde.

Ve ben durmadan anarım seni

şen kahkahaya şakımayan  çocuk çehresinde.

**

Buralardan geçmediysen hızır

Sıcak çaya demlenir, yarım kalır bardaklar.

Darağacında sallanır çamura bulanmış vicdanlar.

Analarda göz yaşı babalarda  figan var.

sen gelmeden önce ulur hep, vahşi sırtlanlar.

Bilmez misin cihanımın sana ihtiyacı var?

**

Kalleşce azgınca saldırır gönül mabedime mel’unlar.

Uğramaz  Süphan’a bahar,dağların eteğinde hep kar

 var.

Kar pek sorun değil amma zemheride üşümüş küçük

eller var.

Buralardan geçmedin mi hızır?

Vay ki beni sabah seherinde

Yusuflara  Meryemlere  çengel eden varlığım.

Bu ne dem bu ne sukut?

Tenime,ruhuma, zikrime şaşarım.

Ak kefene bürünüp mezar taşımı yazarım.

Bir yağmur damlası düşsün bir çiğ tanesi,

bilmem ki hangisine susarım.

Buralardan geçmedin mi hızır?

Küstümlerle dolan bahçelere mor menekşeler ekelim.

Fersah fersah yollar aşıp Umman ‘ı Ganj ‘ı pak edelim.

Afrika ya gidelim Arakan a can suyu serelim.

Lokman olup Sina olup sinelere şifa verelim.

**

Buralardan geçmedin mi hızır?

Geç ki kainat şenlensin

Bayramlarda şeker toplayan çocuklara karışalım.

Bin çift ala gözden  süzülmesin gamlı yaşlar

Gururlansın   tebessüm !

çocukluğun çehresinde umut, tasında aş var

Ay yüzlü çocukluğun ellerinde  savrulsun

mavi mor uçurtmalar.

Kübra ÖZTAŞ