bana dostluğu ve daha pek çok şeyi öğreten adam’a

Kader Bazen Sevilmeyi Hakeder

dostum;

ömrümce dolmuş koca deryamdan

avcuma kalan yegane inci,

gölgesiyle serinleten,

gövdesiyle

çevresine beka vaad eden taze bir çınar.

dokunuşuyla ıssızlığa kapılar açtıran bir karayel,

barış kadar berhudar bir ikindi vaktisin

bilesin.

–

dostum benim için,

bazen ateşin sızımla bir olmuş ,

bazen yetmişsin azim bir ilaçla dilinde.

yolculuklarımda bazen yol bazen yoldaş

bazense fener bilmişim seni

demem o ki onurlu bir mukavemetsin karanlığa

varlığın tüm yorgunluklara

bestelenmiş ferahfeza bir şarkı

–

ne vakittir şurası aşikar:

sen bana imzalanmış aziz bir kitabın müellifisin.

şu bizim yerli yerinde hayatlarımız

daha nice yirmi yediler devirsin.

iyi ki varsın…