
bana dostluğu ve daha pek çok şeyi öğreten adam’a
Kader Bazen Sevilmeyi Hakeder
dostum;
ömrümce dolmuş koca deryamdan
avcuma kalan yegane inci,
gölgesiyle serinleten,
gövdesiyle
çevresine beka vaad eden taze bir çınar.
dokunuşuyla ıssızlığa kapılar açtıran bir karayel,
barış kadar berhudar bir ikindi vaktisin
bilesin.
–
dostum benim için,
bazen ateşin sızımla bir olmuş ,
bazen yetmişsin azim bir ilaçla dilinde.
yolculuklarımda bazen yol bazen yoldaş
bazense fener bilmişim seni
demem o ki onurlu bir mukavemetsin karanlığa
varlığın tüm yorgunluklara
bestelenmiş ferahfeza bir şarkı
–
ne vakittir şurası aşikar:
sen bana imzalanmış aziz bir kitabın müellifisin.
şu bizim yerli yerinde hayatlarımız
daha nice yirmi yediler devirsin.
iyi ki varsın…
Bir yanıt bırakın