Fatma Leyla Deniz şiiri: “Merdümgiriz”

MERDÜMGİRİZ

bir fırtınanın tez canlılığı pay eder zamanı

tasasız adımlara

dizginsiz hengamede

dolambaçlara düşen hayatı zapt ederek

–

asmalı çardak altında bir terk ediştir akşamlar

aylak bir boş veriştir ayrılık

günbegün yorulsa da hüzünden sular

–

bir gizemin tutsağı güz güneşi

kaçarken kasırga ve gök gürültüsünden

bir dikende saklanır ayın solgun ışığı

yalaz sözcükler kavurur içimi sarsar

damla damla ağlar denize hüznüm

düşkündür bu baş yanmaya

pastoral üzüntülerle kendi kendini aldatarak

–

bir dalganın hengamesi yutmuş gün doğumlarını

zencefil akşamlarda güze darılmış kasımpatılar

gelincikler mahcup gökkuşağına

rıhtımdaki bir mezarın yalnızlığını avutur duru dalgalar

ırganır adımlarım alaca karanlığa doğru

muttasıl sürünmekteler

taaa… uzakta gözlerden ırak

yüreğimde donmuş tutkular

reçine ateşi bekler

–

ressamın renk zevkinde

kış emzirirken beyazı

sütünü usul usul sızdırır bahara

sağır saatler yorgun soluklar bırakır zamana

gecenin karanlığında karılır ölüm ve

ıslanmış sitemli kül kokusu

tiftiklenmiş bir an’a seslenir denize bakarak

denizde fıldır fıldır oynar duman mavisi delilik

hayal kırıklığımı ısıtır bir fener

yılgılı ve soluk

–

ebabilin kurumsuz sureti sabah gizinin habercisi

deniz beni çağırdı dalga bana seslendi

gerisi kendiliğinden geldi usul usul

kör karanlıkta peşin bir vertigoydu benimkisi

ölüm geldi uzaktan

lıkır lıkır aktı ıp ılık bir serinlik

gözbebeklerim ışıl ışık bir merdümgiriz

sil baştan başlanacak

             FATMA LEYLÂ DENİZ