NE VAKTE DEK DİYE SORARLARSA
Yaz dedim
Gördükçe, duydukça, hissetikçe yaz..
Kalbinden aklına, aklından parmaklarına dökülen tüm birikmişleri bir bir dök cümlelere
Sen keşfettikçe kendini, kainatı, varoluş hikmetini
Milim milim aş kendini
Yetersizliklerini, yanılgılarını, yanlışlarını indir sırtından, dönüp bakmaksızın ardına yol al.
Karşına çıkacak mucizelerin, sürprizlerin; meraklı, heyecanlı, içsel mutluluğunu kaybetmemiş bir talibi olarak ilerle!
Ve bilmediğin niceleri öğrenmek, yeniden keşfetmek, bir milim daha tırmanmak üzere aç algılarının, idrakının tüm kapılarını.
Kurtul! seni geriye mahkum eden tüm önyargılarından, at gözlüklerinden ve kalıplarından.
Sıyrıl! seni sen olmaktan uzaklaştıran tüm maskelerden.
Uzaklaş! baktığın, gördüğün perspektifi bulanıklaştıran ve karartan tüm karanlık düşüncelerinden, karamsarlığından ve ümitsizliklerinden.
İtiver bütün gücünle, ayağına takılan tüm kötü anıları, acıları, pişmanlıkları
Hayata bakan pencereni kirleten tüm olumsuzlukları, taptaze umutlarınla yıkayıp toprağa göm.
Ve seni benliğinle buluşturan o vazifeyi yazarak icra et.
Seni sen yapan, özünü bulduran,
gözlerine yeniden o ışıltıyı kazandıran, acılarını unutturan kalemini bırakma.
Seni yargılamadan dinleyen tek derttaşın olan kaleminle dök yüreğinden süzülenleri.
Duyur yüreğinin Sesini! yüreği ön yargılarıyla örülmüş dört duvar arasına hapsolmayan herkese
Sadık kal! seni kemalin zirvesine, ilim merdiveniyle taşıyacak olan olan kalemine
Değerini bil! herkese nasip olmayacak olan ilim aşkının, samimiyetle belirlenen bir hedefin ve içinde sönmek bilmeyen öğretme, irşad etme sevdasının.
Kaybetme safi duygularının yerini ısrarla almaya çalışan kirli düşüncelerle olan savaşını
Gayret et yücelere ulaşmayı hedeflerken
diplere düşmemeye
Unutma hiç bir zaman!
Varmanın değil yol almanın, kazanmanın değil kaybetmemenin, ihtişamın değil istikrarın, istemenin değil yetinmenin,
tutkunun değil sevginin, bağlanmanın değil sadakatin ve güvenin, haklı olmanın değil hakkın taraftarı olmanın, insanların değil vicdanının sesinin önemli ve doğru olduğunu.
Vazgeçme! seni, vicdanından yansıyan o huzurunu daim kılan istikametten saptıracak olanlarla verdiğin mücadelenden.
Kapat kapılarını! seni karamasarlığa sevkeden tüm “olmamalıydı”lara.
Hem de sonuna kadar
Ve şükret! münacatına en güzel surette karşılık veren Rabbine.
…
Esma GÜLAÇAR
Bir yanıt bırakın