EDEBİYAT

İhtişam ve sefalet: Tolstoy & Dostoyevski                                         “(…) kendime erkek ve kadın hizmetkârlar edindim, kendi evimde doğan hizmetkârlarım oldu, ayrıca Kudüs’te gözümün gördüğü bütün sürülerden daha   büyük bir sürüye sahip oldum; kendim için gümüş, altın ve başka krallar ile eyaletlerden özel hazineler  toplattım; erkek ve kadın şarkıcılar getirttim ve insanoğlunun tadabileceği bütün zevkleri, müzikli eğlenceleri, hepsini tattım.” Lev Tostoy / İtiraflarım “Sana demin, fakirliğimden utanmadığımı söyledim,  ama yalan, en çok bundan utanıyor, bundan korkuyorum; hırsız olsaydım bu derece korkmaz, utanmazdım. Fyodor Dostoyevski / Yeraltından Notlar                                                                                   Tolstoy ve Dostoyevski, bir dağ zirvesine çıkıp on dokuzuncu yüzyıl Rusya’sının iki zıt yüzünü kelimelerin efsunuyla çizdiler. İhtişam ve sefaletin ….

KâriaVarlığın kavni… Gözlerinin değdiği nokta meşarık… Bak yine Tuğyana uğradı zaman . Her şey zenb!Mirâç denildi adına … Şimdi tüm inançlar Ahva. Mirâç ki gözlerine dek yükselmek  Yaşamın serencamında. Gözlerini in’am et bana. Bir şimal saçlarında şerbet denizine geçip Erişeyim ukbaya. Gözlerin nerede? Sayıklarken sehven geldiğim dünya ! Bitmez denizler bakışla nakışlanır sol yanıma . Eski dikişler haydi! kanadıkça kana… dökülsün ecrim bu gözlerinden aşağı inen kanyona. Kanlı kuş tüyü olsun soluğum. Zehr yudumlasın ruhuma Hera .

NAZENİN GÜLÜŞÜN Yuvasına uçuşan kırlangıç gibi olmak Gelmeyeni beklerken, sadıkane hal almak İnce ince damardan tatlı bir niyaz ile Gelsen de, gelmesen de diye söylenir olmak! ** Dağlandı gözbebeği, görmeyen bakış ile Bilinmezin derdine böylesi düşmek niye? Selam veren var iken etrafında pervane, Sana yalan, bana öz, kor gibi yanan sine ** Işıltıyı sen attın, ben tuttum bırakmadım Gömeceğin toprağı, ellerimle ben kazdım, Senden bir ahu gülün, bir nazenin gülüşün, Yere düşesi varken, nefesimle topladım ** Ümidimin neşesi sende ziyan olurken Hayalin kanatları ellerinde kururken, Bilmecelerin dili sevgimle tutulurken Müstesna bakışını gururumda sakladım Nazlı AKKAYA

         Sözün mûsîkârı sustu!                          “Biz koşu bittikten sonra da koşan atlarız.”                                                                                                               Sezai Karakoç             Gagasında yüzlerce muştuyla gelmişti: “Allâh’a inanmak bir müjdedir.” dedi. Kalplere diken ekenlere inat gül muştusu verdi. “İnkâr tutsaklık, inanç özgürlüktür.” dedi. Dikeni değil gülü suladı.             “Gönüller birliğini muştu kuracaktır.”             Şiirle rûhlarda kapanmış kapılar, semâya açılacaktı. Rûhun Ayasofyaları, rûhun Süleymaniyeleri yükselecekti yeniden.             “Şiir, rûh pencerelerini Allah’a açtıkça şiirdir. Yoksa balmumundan peteklerdir, bal değil.”dedi.             Rûhunun ilham seferi, Cebrail soluğuyla destekli. “Peygamber çiçeğinin aydınlığında” söyledi şiirlerini. Çağdaş şiirin formuyla eski şiirin ferah-efzâ esintisini getirdi. Kaknüs gibi “o şarkıya özenip” nağmeli mısralar terennüm etti. ….

Seher_i aşkÇocuk iken tomurcuklarda  patlayan kalbim vardı.Yeryüzü meyveleri ile serilirdiSenin Islak toprağına ..İdlâl olmuş dillerime merhamet olsun diye ;Bitki tanelerinin damarlarından adın yarardı Sina’da bir âhı.Yanmanın aşk’a giden menzil olduğu günlerden ,Sular iner yeryüzünün köhne suratına.İrşad olurdu dünya.Öze rücû budur .Aşk’a âb olmak hû.Buharını soluyan bir kalp ne kadarTemizdir rabbim?İzan ve mizan kurulmadan s’ona dillerimdeki imlâ duruldu.Şerbetten bir kılcal köprü olacak içimizde büyüttüğümüz duâların canı.Allahım !Hz .Ali  gök kanadında yularlanan aşk yüklü atların nalların’da sürsün merhameti Ehad ismin hürmetine.Ve diyeyim;“Zülfikar’ı  kınından çıkan sure ve süre miktarına dek  ölmüş oluyor kinim…”Sanisenin kalbinde atan bir dili öyle zor söktü ki kalbim…Kuşlarının canı söküldü dağlarda .İdiller ….

BALKON Akşam, peygamberin en ihtiyaç duyduğu anda gönderilen ayet gibi iniyor yüzüme. Benim olmayan bir evin, başka bir şehre bakan balkon kapısını ardına kadar açıyorum. Komşu balkonlardan odama sızan kahkahalar; eski, uzak, unutulmuş bir hikayeye ait sanki. Herkesin bir hikayesi var demiştim sana. Herkesin yaşadığı bir hayat. Ben insanların hikayeleri akarken kenarda bekleyip, arada dahil olan bir konuktum sanki. Ben, senin hikayene dahil olabileceğini sanan histerik bir roman kahramanıydım buradan önce. Benim olmayan evin, yüzüme ayet gibi inen akşama açılan balkon kapısında, sadece bana ait bir hikaye yazmaya başlıyorum. Sana artık anlatamadığım her cümle vazgeçişimle kutsanıyor. İçmeyi unutup soğuttuğum bir ….

Türk’ün Destanı Akalım ey akıncı Altaylardan akalım Altımızda toprak, üstte göğü bağırtalım Dolalım boy boy Malazgirt ovasına Adın tanınmayan diyarlara ulaşalım *** Yurt olalım yurt olalım Boy oba birlik olalım At sürelim Altaylardan Malazgirt’te yurt olalım *** Şiarımızdır Kelime-i Tevhid Ordularımız olsa hep şehid Çıktığımız yoldan dönmeyiz Yurt ettik Anadolu’yu biz. *** İmandan zırhını kuşandın sırtına Namazı kıldırdın ordularına Ne kudretli sultansın sen Fetihler babasının diğer namınla *** Çalındı nevbetler, vuruldu kösler Dillerde tekbir Allahü Ekber İnsin oklar tepelerine sağnak sağnak Anadolu’nun kapısını açıyor Türkler. *** Kutlu ola kutlu ola Malazgirt’ten Anadolu yurt ola Açtın önünü ey koca sultan; istikbalde ….

Brahms I. söz varmış önce su varmış yok yok önce aşk varmış kim neyi nasıl demişse demiş, geçtim! bak biraz sonra ben şair olacakmışım sıfatları tamlatarak -böyle bir dünyada şiir diye bir şey olabilirmiş gibi- -sanki dünyada özneler var olabiliyormuş gibi- geçtim! önceyi müjdeleyerek içime dışıma geçtim! sayıları, noktaları, ve buhurları geçtim! Köpründen — sen, benim duruluğu tanımlayan bestem; doğurup kadınlığını kucaklayarak yüce, naaşıma diş geçirecek cenaze marşım, ilk. olsa da işgaller mazur, olmasa da başlangıçlar bizimdir sonumsa daima senin olsa — kın, koşum, kevgir ve mat! -ya şimdi neler görmek var esrarlı yüreğinden öperek narkotiğe nal toplatmak mı olacak ….

GECE KONUŞMALARI Senden ırak olanın özlenmesi bir mağlubiyet midir? Kaç zamandır mağlubum? Özlem ve vuslat arasında İtibarsız bir topaç gibi fır dönmek acınası bir durum mudur? Kendime acımalı mıyım? Kuruntular, insan zihninin kırıntıları derdi annem. Kuruntularım kırıntı mı sahiden? Düşüncelerim zihnimi kemirirken mi saçıldı bu kuruntu adındaki kırıntılar? Yine köşeye sıkıştım bak! Ne çok sorular üşüşüyor aklıma, sıra sıra ardı arkası kesilmeksizin.  Eskime sürecinin ritmi beni söz mezarlığına doğru sürüklüyor olmalı.  Yoksa geçkin ruhum kokuşmanın tatlılığına mı alıştı? İçgüdülerimin soyut zaafları beni esir almış olabilir mi? Simgelerin maskesinin altında ne var? Çıldırıyorum galiba! Belirsizliğin boğuk sesi uğultulu bir rüzgâr gibi ….

                   Ya Beton Olsaydı                                                                     Uzun uzadıya ödül konuşması hazırlayıp, sahneye çıkınca alkıştan mıdır yoksa onca kişinin önünde olmaktan mıdır bilmem; titreyen elleriyle mikrofonu bir oraya bir buraya savura savura yarı anlaşılır yarı anlaşılmaz doğaçlama bir konuşma yapan, ama hayatının konuşmasını yapan insanlar gibiyim şu an…               Sana anlatacağım çok şey vardı oysa… Çok not aldım. Çok araştırdım lakin, bilgisayarım mikrofon etkisi yaptı sanki bende… Klavyenin başına oturur oturmaz titreyen kalbimle dökülüversin içimdekiler dedim… Kahveci dükkanlarının hiç insani ölçülerde olmayan kahvelerinden birini yanıma alıp,   en insani olandan bahsedeceğim sana… Bu yüzyılın insanı olmakla ,olmamak arasındaki kararsızlığı sızdıracağım yüreğimden…Kahvem bitince kalkarım haberin ….