Korkma!” diye haykırsa da umudum, safran sarısı benizli hayallerime

Şimşekten yine ürküyor hayallerimin sahibi çocuk gündüz gece.

Bezden bebeğimin eskimiş elleri ve yırtılmış yaprakları masal kitabımın

Yeter mi umudumu ayakta tutmaya sence?

Sükun bulur mu uykum, yıldızlar küskünse geceme?

**

İzmarit kokusu karışmış küf kokusu hunharca dağılmış dört bir yana

Böyle olurmuş hayaller saklanınca rimelleri akan yaşlı bir kadının bakışlarına

Fırtına dindiğinde arar, bulur ve görür bez bebeğim, hayallerimin rengini 

Ne de olsa gökkuşağı olmadan seneler geçmez ki.

Ve hayallerim senelere yenilmedi,  dinledi umudun sesini.

Begüm Burak