Korkma!” diye haykırsa da umudum, safran sarısı benizli hayallerime
Şimşekten yine ürküyor hayallerimin sahibi çocuk gündüz gece.
Bezden bebeğimin eskimiş elleri ve yırtılmış yaprakları masal kitabımın
Yeter mi umudumu ayakta tutmaya sence?
Sükun bulur mu uykum, yıldızlar küskünse geceme?
**
İzmarit kokusu karışmış küf kokusu hunharca dağılmış dört bir yana
Böyle olurmuş hayaller saklanınca rimelleri akan yaşlı bir kadının bakışlarına
Fırtına dindiğinde arar, bulur ve görür bez bebeğim, hayallerimin rengini
Ne de olsa gökkuşağı olmadan seneler geçmez ki.
Ve hayallerim senelere yenilmedi, dinledi umudun sesini.
Begüm Burak
Bir yanıt bırakın