
Talân Ayşe Kanca yazdı: “Yokluğa Sarılmak”
Bir sabah uyanıp dün gece o en sevdiğinizin yokluğuna sarıldınız mı hiç? O yokluğun açtığı yarıklardan düşerken yaralarınızı bile sevdiniz mi; size hatırlattığından o en sevdiğinizi! Siz hiç bir esvaba sarılıp sonsuza dek koklamak istediniz mi, o kokuda kaybolursa artık, “hatırlamayı unutursunuz” diye endişeden çıldırdınız mı? İnsan ölüm denen uykunun derinliğine bakıp o yaşamak denen kaosa bile hürmet eder, o kadar güzeldir ki o nefes ciğerleriniz de! O kadar güzeldir ki uyanmak; aslına rücu ede ede varırsınız ki kendinize, “ne vakit gelmiştim dünyaya?” diyemeden göçüp gidersiniz. Siz bilenmiş o satırlar gibi yazılırken hayata aslında ne kadar büyük bir armağandır o dizeler ….