Seyyah NİDA makaleleri

Bir Aşk Hikayesi  “Leylâ elâ gözlü bir çöl âhusu, Saçları bahtından daha siyahtır.” Nisan yağmurlarının yıkadığı Beytepe kampüsünde, gözlerini aydınlık bir sabaha açan Leyla, yine aynı rüyayı görmüştü. Rüyasında yüzü kederlerden örülmüş sakallı bir genç vardı. Dost kitabevinde kitapları inceleyen genç adam, Leyla’ya bakıp tebessüm ediyordu. Düşünde gördüğü bu adam kimdi? Elbet, Allah bir yerden cevap yollar diye içinden geçirdi, Leyla. Zira vize haftasıydı, Leyla’nın ve sıkı bir şekilde ders çalışıyordu. Cevabını bulamadığı sorular yerine ders kitaplarıyla haşır neşir olması gerektiğinin farkındaydı. Yurtta kahvaltısını yapıp hızlı adımlarla kütüphaneye doğru gitti elinde kitaplarıyla. Sabaha kadar ders çalışacaktı, arkadaşı Elifle… Leyla’nın vizeleriyle ….

(1. Bölüm) “Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.  Dinledikçe susması, düşündükçe susması…  Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi,  Heykelini yontuyor yalnızlığın ustası.”        Özdemir Asaf Barış, ne söylese de Aslı onu anlamıyordu. Kafasındaki fikirlerin doğruluğundan o kadar emindi ki Barış’ın sesini duymuyordu bile. -Yeter artık! Senin iş seyahatlerinin yoğunluğundan bıktım. Ne zaman sana ulaşmaya çalışsam yoksun. Bıktım bu hallerinden… dedi Aslı. Onca iş yoğunluğunun arasında Aslı’ya yolladığı çiçekler, şiirler de yetmiyordu demek, ona! -Ama Aslı? Neden böyle yapıyorsun? Derken son bir hamleyle parmağındaki nişan yüzüğünü çıkartıp Barış’ın masasına koydu. -Her şey için teşekkür ederim ama olmuyor artık. Yapamıyorum seninle, olmuyor. Hoşça ….