
Seyyah Nida yazdı: “KUM SAATİ “
“Beni kötü rüyalardan uyandıran sevdiğim ilk adam… Bir bilsen seni nasıl özledim… Kar yağıyor şimdi, otuz yaşım bitti, Kitapların bende, kelebekler gibi kar taneleri, Kendi yolumda yürürken hiç unutmadım o cümleyi; Selamını aldım babacığım, Kin büyütmedim kalbimde…. Küçük kızının gözleri hala senin çiçeklerinde…” Bugün yokluğunun, birinci yılı… Sensiz geçen, kocaman bir yıl… Duvardaki resmin, masadaki bardağın, gazete okuduğun gözlüğün,sehpanın üstündeki tesbihin… Hepsi aynı yerinde ama sen yoksun Babacığım… O elim kalp kriziyle bize veda edişinin arkasından tam bir yıl geçti… Sensiz ama seninle birlikte geçen kocaman bir yıl, dile kolay kalbe zor söylemesi… Anımsar mısın, küçük bir kızken ellerimden tutar, beni parka götürürdün. En çok sevdiğim şeydi, ….