Mustafa İDRİS makaleleri

I. Sen mutluluk şarkıları dinlerken kulaklarındaBen ölümün parmak uçlarında gezerdim DilrubaGözlerinden şiir akan çocukların ürkek sesindeYitik bir mazinin destanını saklardım DilrubaHer bir vadide bir eşkiyanın sesi yankılanırHangi ele uzansam bir ejderha oluyor anidenKadim sevdaları mazide unutulmuş sanmaTenhalarda sessiz sessiz ağlamışlığım çoktur benimBen defelarca merhem sürdüm çatlamış ayaklarımaOysa sen bu yokuşu hiç tırmanmadın Dilruba II. Sen tararken zülüflerinin tellerini birer birerBen kirpik uçlarımda dünyayı sulardım DilrubaVefasız bir cellatın baltasında idamı beklerkenHazanmış anladım, gül bahçesi diye bildiğim DilrubaYıldızlar kayar göğümden her gece sayısızcaHayata meydan okuyan meşaleler yanmıyor artıkHangi asırdan gelmiş bu mahsun, bu mazlumÖrtüsü altında gözlerinden kan damlayan kadınlarSen rüyanda, serin bir ….

I- Geceyi zorlarken kanlı gözlerimin kepenkleri  Izdırap yankılanır kalbimin dört duvarından Sıddıki bir söz yankılanınca göğsümün siperinden Belki bin Nevfel dirilir uzakta ki mezarından Metastaz fikirlerle intizarı yitmiş sabahların  Tüm nuru karanlıkta kaybolmuş gecelerin Kanatlarında umutlarını boşaltır bir kuş  Yürümekle biter mi sanki bu yokuş II- Uzun bir yolculuktan dönüyorken sen Taif rüzgarlarıyla savruluyordu saçların  Yüzünde; yüz karası taşlardan kalma izler Ellerinden tutmuş ağlıyor seninle bir cengaver Gözlerinden yayıldı tüm insanlığa bir bulut Kim bilirdi bir hurmada saklanmıştı umut Hangi ölümün ayininde bekler şimdi Rüzgarların bile saçlarını okşamadığı çocuklar Geceleri hep aynı korku hep aynı kabus Biter mi bilmem yüreğimde ….

Bir milatlık hicranın izi var şakaklarımda Hangi sevince sarılsam hüzün topluyor ellerim Ölüm fısıltılarıyla uçuşan yapraklarımda Devleri isyana çağırır bir karıncanın figanı Kurulur geceye sığınanların tutsaklık divanı Izdırap nöbetlerinde istikbal şarkıları söylüyorum Geceye açtığım mezara ben yine kendimi gömüyorum. Bir nakkaşın ellerinde kırmızıya boyanır Gökkuşağından çalınmış bütün renkler Gözyaşı vadisi mahsun, hasret sarmış dört yanını Eşkiyalar toplanmış almak için bir kelebeğin canını Ey şehrin ışığını çalan gözler kime perdesin Denizleri hesaba çeken billur şimdi nerdesin Bir damla olup akamadım aşkın hudutlarından Bir türlü kurtulamadım sevda haydutlarından. Davut sözlerinden mukaddes bir seda yayılır Maveradan süzülür Cebrail kanatlarında Samimi bir dost devirirken ….

Ey gönül sonuna gelmişken bu hicranlı yokuşun Nedendir bilemedim böyle ızdıraba koşuşun Kaç hüzündür bu dökülen gözlerinden sayamadım Rüyamda bile o güllere bir türlü doyamadım Kuruyunca gönül Savaları düşen son cemreyle Yollar aydınlanır karanlığa doğan zühreyle Gecelerin sofrasında gözyaşı oldu aşımız Aşkla ihtiyarladık da; bir tükenmedi yaşımız Güvercin olup geçseydim esaret hudutlarını Bir balta ile devirseydim dalalet putlarını. Gece bırakırken bütün umutları tanyerine Yıldızlar ağlaşır göklerde belki binlerce sene Bin yıllık yangını söndürse de mübarek bir didar Mazinin bağrında tutuşan ateş durmadan yanar İntizarı soluklayan nefeslerde aynı ikrar Saba yollarında bir dilber hep Süleyman’ı sorar Rahmet yağmurlarında muştu dilenirken ıssızlar ….

Ey ızdırap bulutlarına bürünmüş gece İnfazımı sormaya geldim sana Şimdi hangi sersem kuşun kanadına yükleyeyim Yüreğimde kefenlenmeye hazır umutlarımı Hangi yarin zülüflerine asacaksın beni Hangi bensizin feryadına katacaksın bu teni .. Baykuş çığlıklarından ürken bir dağ Devrilir, günah görmemiş bir vadinin üstüne Ve binlerce kelebek çırpınarak can verir Kazılmamış her mezar ölüme heyecan verir. .. Hangi serap yeniden bir Musa gösterir. Hangi asa bir daha yarar denizi Bütün kuşlar göç etmişken, dönmeyecekmişçesine Şimdi kimin gözlerine destan yazayım. Hangi vefasızın sevdasını yüreğime kazayım. .. Ey köleliğine azat olduğum gece Hangi ferman yazacak sonsuz gökyüzünü Hangi cellat çözecek bu kördüğümü Ne zaman ….