EDEBİ KÜLTÜR DERGİSİ makaleleri

Şirazesi kaydı insanın İnsan olduğunuzu hatırlayın. Geriye kalan her şeyi unutsanız da olur.                            Bertrand Russell /Einstein Manifestosu ( 9 Temmuz 1955) “Dışarda bir deli haykırıyor: ‘Hakikati söyle!’ Hangi hakikati?” -İnsanın hakikatini… Hakikat şu: İnsan bozuldu. Şirazesi kaydı insanın. Bir medeniyet iflasın eşiğine geldi.          Tanpınar’ın “Oğlum Behçet, sen bir medeniyetin iflası nedir, bilir misin?” yankısı, sokaktaki delinin haykırışıyla birleşiyor; delinin ürperten soluğu Tanpınar’ın soluğuna karışıyor, dehşet veren bir hakikat fışkırıyor: “İnsan bozulur, insan kalmaz; bir medeniyet, insanı insan yapan manevî kıymetler manzumesidir. Anlıyor musun şimdi derdin büyüklüğünü?”          Tanpınar’ın Mahur Beste’sinin her biri diğerinden leziz bir bal hükmünde ….

HAYAT SANDIĞIMIZ Canım Kendim ’li oldu bu ara cümlelerimiz. Canım Kendim’ li, İyi ki Kendim’ li . Benim de olmasın mı ‘Canım Kendim’ li bir yazım? Çalmasın mı sadece kendime dinlettiğim sazım?          Hadi! Canım Kendim, alalım şekerli ama acı kahvelerimizi, incecik kulbundan tutup; serçe parmak havada, höpürdete höpürdete içelim.  Ama tadını hiç sevmeyelim. Çünkü sevmeyiz biz acıyı.. Kahve de bile sevmeyiz.. Acının ‘A’sını  bile almak istemeyiz ağzımıza.   Kahvenin acısını da mideye indirmeden ağzımızda eritelim.. Çünkü kahvenin acısını  midemiz; hayatın acısını ruhumuz sindirmez bizim.  Nefeslenelim seninle Canım Kendim.. Mola verelim hayata, Hayat san’dığımıza, Hayat sandığımızı gelinlik kız umuduyla ha bire   ….

İstenç I. yokluğun defterine metod metod dokunmuş zamanla. bulaca, binbir biçim bizimkisi ağu tütmekteki bir deliormanın tüttüğü kalemi kırılmayıncaya sarhoş düşmüş sanki sanki kentin az dışında dürbünüyle oluyor kaçak oluyor gece oluyor belki bozgun yiyecek kuşkusu, ah keşke! hangi yükseltilmiş kent onun ki? kimbilir bu kaçıncı yavanlık didiştiği kendine sorsanız o ne bir şiiri tutuyor ciğerlerinde ne masum aynaya kalsa yine ne açılmış açılacak bir çığır var göz kapaklarında. böyle bir yaşamaklıktır yine de o çiçekli turunç bir dilde kristalize dertlerimizi sırtlanan uçsuz dalımız doyasıya belirlenmiştir evveli mutlak evveli belirsiz -çıtkırıldım da o üstelik- hamalıdır; ihtarsız rüzgarlarda terennüm eden yapraklarımızın, ….

KENDİME BİR DOĞUM GÜNÜ YAZISI             Annemin bir lafı vardı;  ‘yaptığın banaysa, öğrendiğin  kendine’..   ‘Ögrenme’ kelimesine, hem bir ömür verebilecek kadar yakın, hem de; arkama bakmadan kaçabilecek kadar nasıl uzak kalabildiğime hayret ederim hala..Neyi öğrendiğimin, neden öğrendiğimin önemi bir kenara itilmiş, hatta kakılmış; sadece öğrenmenin üstüne mum dikilmiş bir zihin formatı.        Oysa, en nihayetinde  patlıcandan kaç çeşit yemek yapılacağını bilmekte bir bilme çeşidi; pinterestte gördüğün bir resmi hd çözünürlükte bloğuna yerleştirmeyi bilmekte..Annem, öğrenmenin önemini beynime kazımıştı adeta, lakin ; neyi, neden öğrenmem gerektiğini;  geçte olsa, hayat öğretti..       Kimya laboratuvarı, ….

Love in the Time of Cholera kendimi nihayet çırılçıplak soydum ben, bu gün dönümü meğer özlemişim; cilveli yapraklarımı, doğuştan cilalı dallarımı sonsuza uzanan kökümü, şehzade gövdemi tatlı tatlı çırpışan çiçeklerimi hepsini / biliyorum tutku değil bu apayrı bir şey paramparça pamuk olmak gibi zümrüt içmek gibi ya da ciğerlerinizin kuş tüyünden yapılmışlığı yörüngenizde dönen bir kıvılcımlar ordusuyla zamanın size omuz vermesi belki bir kavuştuğumu biliyorum bir de ayrılacağımı

BİR SONBAHAR VAR! Aynı maviliğin temiz bulutları Bulutların arasında Özleten Yaz maviliğinde Koylar Kapalı donuk Sonbahar göğü Çiçekler Küflenmiş bahçe parmaklığından Kaçıyor Sararmış Kuşlar Pencere önlerinde boş saksılardan Yağmuru içiyorlar Üşüyerek Oturacak Gölgesiz banklar arıyorum Çoktan soğumuş güneş Uzanan tatlı ışıklardan Kuvvet alıyorum Hafif mırıltılarla dal uçlarından Yumuşak ılık ışıkların Damlayışını duyuyorum Bakıyor ve dinliyorum Bahçelerde olgun meyveler Yerde ses çıkarırken Uzaklara uzanan yollar Git gide soluyor Görünmeden dağdan inen su Fı-sıl-dı-yor yolculara Bir sonbahar var Ama bir sonbahardan da Daha fazla Evin avlusundaki ıslak taşların kokusu Sonbahar Erguvan saçan bulutların tepesinde Ağaçların titreyen zirvesinde Yuva kuran Sonbahar Güneşin geçtiği ….