Bir huzursuzluk sarsa da içimi tekrar
Gece başlasa resmi
Vursun çanlar gece 12 dir
..
Uyku sıkıştırmış olsa da vücudumu
Gönlüm niye hâlâ uyanıksın
Niye
Unutmak bu kadar mı zor
Dermansız ayaklarım üzerinde son bir duruş bu kadar mı zor
..
Çan olmasa da olur
Sirenler var gece gündüz
Acil sirenleri
Yetişmeye çalışan
Hayat kurtarmaya çalışan
Kurtarılan hayat da hayat olsa bari
..
Her şey yine yine aynı
Az önce çıktım komadan
Az önce Azrail yanımdaydı
Görmediniz mi ama nasıldı
Nasıl azametli nasıl ürkünç nasıl candan
Nasıl görmediniz
İnanamıyorum
Kanlı canlı yanımdaydı işte
Almadan gitti geçerken bir selam vereyim demiş dostça
..
Ben hep onu andım
Ölümü
Vefasızlık olur mu hiç
Çağırdım ve geldi
Nasıl fark etmediniz anlam veremiyorum
Durun durun bulanıklaşıyor görüntünüz
Daha erken değil mi
Bir çay içecektik
Nere gidiyorsunuz
..
Anladım siz duruyorsunuz
Giden benim
Ve bundan farkına varmamanız
Ölüm meleğinin yanı başımda oluşuna
Geldi ve aldı gitti
Çanlar çalabilir artık gece 12 de benimçin
Öğleye de bir selayla yetiştirin
Geciktirmeyin son yolculuğumu
..
Sirenler eşliğinde ve ardından dualarla
Bir kaç dost olsun
Toprağımı kazan
Ama dostlarım siz yapmayın bari bana bunu
Siz gömmeyin beni
..
İnsan dostunu hiç gömer mi?
Ahmet Fatih Sarıkaya
Bir yanıt bırakın