KADIN
Kadın, kadın, kadın
O değil mi yazdıran
İçerime dokunan
Damarlarımdan akan
Kadın.
**
Yoklukta iken varlığı
Bolluk eder darlığı
Hiçe sayar zıtlığı
Kadın.
**
Beynimi zonklatır yerinden
Nefesimi çeker ciğerimden
İçimde dilsiz çığlıktır derinden
Kadın.
**
Bazı olur anam, bacım ve karım.
İçimi ısıtan sıcak rüzgârım
Kaderim ellerinde örülü ağım
Kadın.
**
Evimde kaynayan aşım
Tarlamda boy veren başağım
Dünüm bugünüm yarınım
Ekmeğim, kaygım, savaşım
Kadın.
**
Yarama bastığım merhem
Evimin bereketi,onulmaz çilem
Dağlarında keçi yayan ninem
Kadın.
**
Altay dağlarından aşılmaz yolum
Kaşkay yaylasından gerili okum
Cenk meydanında kanadım kolum
Kadın.
**
Sen varsan ben tamım
Sen yoksan manada noksanım
Kim demiş kadınsız ben adamım
Asya’m,davam,tarihim
Kadın.
**
Cevherinin madeni benden,elmasım
Bilmesin kimseler ben sana adanmışım
İzahın zor,dermanı sendedir yaramın
Afrika’m, kara kıtam mazlumum
Kadınım…
Yunus E.GÜRÜNLÜ
Bir yanıt bırakın