Zamanın sonsuzluğuna daldım
Kelimeler tıkandı boğazımda
Anlatamıyorum bildiklerimi
Sensiz seni yaşıyorum
Her sey zıt !
Zaman, mekan,insan madde ve ruh gerçek olan her şey karma karışık.
Bedenim;
Yüksek gerilimli ceryan akımına kapılmış gibi
Gözlerim mıh gibi çakılı buz duvarlara
Mum alevinden titreyen ışıktır yalnızlığıma yoldaş.
.
Masa da sana başlayan
bitiremediğim şiirler
ve boynu bükük kağıt kalem
Perdeleri hiç açılmamış bu dünyanın mühürlenmiş kalbim gibi.
Girmemiş odasından içeri ilhâmının perisi
Yatağımda uzanmış düşünürken seni
Yaktığım her sigarada nefes nefes giriyorsun içime
Dilim de söylesem tanınmaz bir aşk güftesi.
.
Şimdi bozkır da gidişinle gölgen kaldı
Beton duvarlarının ardında ki asıksuratlı evlerinde.
Sen gittin !
Bu şehir yalnız,
Bense otel odalarında…
Yunus E. GÜRÜNLÜ
Bir yanıt bırakın