KÖŞE
Sen yürürsün, sokak yürür, şehir yürür
Tarih yürür ardından peşi sıra.
İşitilir sokağın başından
İskarpinlerinin tak tak-ları
Yollarını gözler cumbalı evlerinin
Pencereleri arkasına gizlenen genç kızları,
Kapılarının önünde sefaletinin kalan kırıntılarını
Süpürür ihtiyar kadınları.
Sokağın dar geçitleri, uzun ince serilir önünde
Sıra-sıra bitişik evleri
Her birinden bin bir hikâye
***
Saklamaz artık sokağın köşe başı seni
Bekleyenin olmayacak artık
Gözlerini korku ile mıhlandığın
O virane köşeye
Ayyuka çıkacak bu uslanmaz aymazlığın
Şairin yazdığı son mısra olacaksın.
***
Bu sokaklar hep çıkmaz değil ya!
Ötelerden bir el uzanıp
Tutar da nabzını
Attırır, kendi göğsünde yaşayamadıklarını…
Esen yelde savrulan kuru yaprak misali
Yolunu yitmişlerin semtine doğru
Savruldukça ufalanacaksın
Deşeceksin değdiğin her ciğeri parça parça.
***
Yükselip tutacaksın ellerinde
Semada ki tüm yıldızları,
Şarkılar mırıldanıp, yürüyeceksin aheste aheste.
Şehrin en kalabalık caddelerini dolaşacaksın.
Çıkmazlar, köşe başları, köprü altları ve sisli bulvarlar da
Renk renk açıp en solgun ve donuk benizlerde
Hayat bulacaksın…
Yunus E.GÜRÜNLÜ 15.01.2020 S.21:45
Bir yanıt bırakın