
BİR PORTAKAL MEZARI
Çocuklar annesinden ev yapar
Oynamak için tedirginliğin üstünde
*
Ağaç büyüyor kapital rüzgara karşı boyun eğmeden
Dalları aşkın dingin bir kuşku
Saklanıyor evliya yürekli göğsüm
İtelenmiş portakal kabukları ucu sessiz bir kesikte
Çok uzakta çiçek kokan ağaçlar
Bir gömüte uzanıyor yorgun kuş tüyü
Kadın ömrünce gül almamış, telaşlı
*
Secdeler sıvalı dualarla sesin gıcırtısında
İnsan şiddetle doyuruyor açlığını
Ay mekansız adres gece dilinde
Gün görmemiş kuşları dağlar beklesin
Yeni çıkacak sesleri yıldızlardan
*
Ölüm terlemesinde kaybederken bir şeyi
Ne konuşur insan şuursuz nesnelerle
Yaşayan kirlenirken kanlı gırtlağında
Budanmış sözler bir dileğin çürümesi
Neye uzansam tükenmiş ağızlarda hevessiz bir yaşam
Rıdvan Yıldız/Haziran 2020
İlk iki dizeye bütün yükümü bıraktım.
Çok güzeldi tebrik ederim..
Teşekkür ederim.