Dedemin yeleğinin cebinde durdu zaman

Şimdi huzurla uyur Serkisof marka saat…

Söndü ocakta ateş, anılar darmaduman,

Sedirinde yok dedem, ıpıssız kaldı hayat.

**

Keder dolu gamlıyım, durgunum göller gibi,

Kıyımı bekler durur yağmura hasret bir çam.

Annemin ilk duası, resimdeki o sabi;

Sırlarla düğümlenmiş hatıra dolu bohçam.

**

Yücelerden akardı yunduğum berrak sular,

Ruhumu durulardı dedemin hoş sözleri.

Uçmayı öğrenirken serçe gibi arzular,

Bir olurdu içimin yokuşları düzleri.

**

İnsan tıpkı çay gibi dinlenirdi insanda,

Gönülde demlenirdi dedemin sohbetleri.

Menekşeler rengârenk gülümserdi nisanda,

Aşardı akarsular önündeki bentleri.

Recep Şen