Dedemin yeleğinin cebinde durdu zaman
Şimdi huzurla uyur Serkisof marka saat…
Söndü ocakta ateş, anılar darmaduman,
Sedirinde yok dedem, ıpıssız kaldı hayat.
**
Keder dolu gamlıyım, durgunum göller gibi,
Kıyımı bekler durur yağmura hasret bir çam.
Annemin ilk duası, resimdeki o sabi;
Sırlarla düğümlenmiş hatıra dolu bohçam.
**
Yücelerden akardı yunduğum berrak sular,
Ruhumu durulardı dedemin hoş sözleri.
Uçmayı öğrenirken serçe gibi arzular,
Bir olurdu içimin yokuşları düzleri.
**
İnsan tıpkı çay gibi dinlenirdi insanda,
Gönülde demlenirdi dedemin sohbetleri.
Menekşeler rengârenk gülümserdi nisanda,
Aşardı akarsular önündeki bentleri.
Recep Şen
Bir yanıt bırakın