Yağmur aldı kainat /Sonra Konuşuruz.
Kelebek kanatlarından dökülen toz zerreleri
Yeryüzünde başı boş gezen bir çok karıncaya ısı olacak inanıyorum.
Kısık sesli bir terennüm..
Biraz kuytu ..
Kendi derinliğinde büyümenin eksi derecelerinde
Üşümeden…
Kalbin odacıklarından fazla uzaklaşmadan.
Tevekkülü bir yıldız geçidi gibi damıtarak…
Kalbin süzgün ritimleri ile dünyadan uzaklara yer edinircesine eklektik..
Sahaflardan geçerken kitap kokusuna bulanmak kararı ile olgun.
Sevme ve sevilebilme haklarını düşünürken
“Abla ben insan ilişkilerinde iyi değilim .”
Diye ruhunu zonklatırken geçitlerde yorgun.
Hep beraber gürül gürül yürüyoruz işte
Koca bir toplum.
Herkes kendi derdinin yalnızlığı içerisinde çoktan merhamet adına tekilleşmiş olsa da
Brüt değerimiz karşı tarafı ürkütüyor .
İnsan olmanın edimi bir süre daha böyle kanıyor.
“Sonra , birazdan ,elbet bir gün ,mutlaka,daha sonra” seçip bir sessizliği unutuyoruz karşı tarafın gürültüsünü .
Yağmur aldı kainat /Sonra konuşuruz…
Bir yanıt bırakın