tıka basa doldurulmuş kırıklar taşıyorum

kalbim dört odacık değil sanki

binlerce odaya bölünmüş asırlık bir yapı 

bir dağın başında mı ya da terk edilmiş bir vadi mi bulunduğum yer terk edilmez aslında sevilmiş yerler

ve sevilmiş şeyler istilasına uğramış olmalıydı barbar

bir kavmin

yok yok

terk edilmiş olamaz 

herkes gitse bile ben kalırdım

 kalırdım çünkü terk etmek ziyandır adıma

cesaret en rütbeli madalyadır

delirmek gerekirdi belki

acıdan acıdan acıdan..

gökyüzü delik deşik olmalıydı ve her delikten ümitler

yağmalıydı göz bebeklerime

 çünkü

yıldızlar acıdan delirmiş insanların gökyüzüe sıktıkları

kurşunların açtığı deliklerdir.

muhammed balaban12/10/2020