BARIŞIN TOHUMU : SEVGİ
Barış ne ola ki bu dünyada
Dünya kulu kölesi silahın
Çocuklar topla tüfekle oynarken
Harfler kelimeler suskun
Ses geçmez kervan yürümez
Yollara sapan insanoğlu kaybediyor aslını
Göz kırpmaksızın acımaksızın
Vicdan ölü bir toprağa sarılıyor
Dirilmeksizin diriltmeksizin
Kan deryasına bürünen gözyaşlarını
Kara ağıtları getiriyor insanın ağzına
Her bir akan kandamlası
Kurutuyor çınarları
Alevler içinde yanan bir toprak gibi
Nefes almak yasak
Yanık ezgiler söylenmiyor artık sesin kısıldığı yerde
Sevgisizlik umutsuzluk ve mutsuzluk
Hüküm süren bir ateş oluyor
Barış türküleri de sonsuzluğa karışan alevlerin esiri
H. Senday ÖZDAMAR
Bir yanıt bırakın