Aşk Kuyusunun Efendisine

Sensizlik güneş tarlalarımı karanlığa boğdu

Gün ışığımsın sonsuz karanlık diyarlarda

Gülümse aydınlansın ruhum…

Sessizlik sancısı kemirirken dilimi,

Adını haykırıp, alnıma yazacağım

Kaderimsin…

Yalnızlık kuyusundan çek beni çıkart.

Gözlerinde esir eyle beni efendim,

Kulun olayım…

Aşk kuyusunun başında 

Akıt bir damla sevgi,

Gözlerinden ruhuma.

İneyim aşk kuyusundan 

Ruhunun derinliklerine.

Yansın kalbim bakışlarında,

Kalmasın fani bedenimde 

Taklidi-Aşklar…

Aşk-ı hakikatinde Züleyha’n olayım.

Aşk kuyusunun efendisi Yusuf’um,

Devirme gözlerini benden.

Terk etme beni vahşi kurtlara…

Kanlanır gömleğim kara sevdanla,

Kalır günahım kurtların üstüne

Toplanır gider Arş’a vahşi kurtların başı,

Şikayette bulunur seni Rabb’ e!

Akıtmadık biz onun kanını yere.

Sebebi Aşk Kuyusu’ nun Efendisi Yusuf’tur diye…

Efendim;

Ben senin gülüşüne hasretim.

Özlemim sesinedir,

Mahrum kaldım senden.

Sensizlik zindanında çürütme!

Hatırla beni!

Aşk kuyusundan dağıtırken sevgini…

Yedi yıl üstüne yedi yıl

Gözlerimin feri mi kalır?

Gözlerinin ışığından uzakta…

Yusuf, Yusuf diye diye

Dudaklarımda adın tek kalır,

Su damlası gibi…

Kuyudan çıkarken gülen gözlerinle

Boyanan gözbebeğimde sen kalır…

Aşk kuyusunun efendisi

Hüzündür senden ayrı yaşamak.

Hazanım olur gözlerinde 

Züleyha’nın gölgesini görmek.

Yusuf’um sensizim, nefessizim,

Adını nakş eyledim ruhuma,

Baki hayatımsın…

Bir damla sevgine hasrettir gönlüm.

Şu fani dünyamdan gel çıkart beni Arş’a,

Sensiz yaşadığım yalan aşk günahlarımdan…

Yıka gönlümü saf sevginle.

Sana layık kul eyle beni Efendim.

Sonsuza kadar ben seni sevdim…

(Esma Meşe)