EDEBİYAT

Düşlerin ihya ettiği mi ihya edilesi mi? Mektepli bir yorgunluk benimki oysaki mezun olalı çok zaman geçti üzerinden. Lütuf bilmekse ömrü şükürler olsun günüme. Yalan bilmekse sırtımdaki hançeri elbet dostluğun ve sevginin gülen yüzüne ölene değin inanacağım ben. Varlığın katsayısı iyi ben kerrat cetvelinde kayıtlı bir çarpım değilim gelin görün ki acılarla katlanıyorum sonra olan kat izine umut ile ütü basıyorum ve tüm ütülü yazılarımı sonsuzluğa uğurluyorum çünkü bana ait bir ben saklı içimde ve o benin içinde İlahi Düşlerim, İlahi Ateşin git gide büyüten ve ben her halükarda büyümeyi reddediyorum. Reddedilmediğimi bilmekse huzurun adresi küfemde saklı umut ve düşüp ….

Yalnızlık iklimi ne menem gurbettir içimde Koparılmış ,atılmış,itilmiş haysiyetiyleyim Sancısı ağır geliyor taşıyamıyorum, dökülüyor kaburgamdan Bir zamanlar işveli,gürültülü,renk donatmıştı gayesi nefes almanın – İçimde uyanır oldu Nemrut Alınca  darbesini tüm varlıkların Sessizlik tercih ediyorum, O beldenin bengisu pınarlarında durulanmak Fersah fersah katman katılığı aşınıyorum Naziliğim püsküldür sokağa, tiz devrilmeleri asi başımın estikçe yel, Veda ettiğim karanlık da yürüyordu karşıda – İlginçtir,tuhaftır,uzaktan  Deniz minaresinden haykırırcasına sarıldın battıkça alçağı Yakutistan’da buz maisi Manyetizm dalgası, yakaza Saatli bir kupa 1839’dan denklanşör Gene ,uykusuzluğum çöktü akşamlara Seni düşünmek bu mudur yılgın ve marur dalgınlıkta TUĞBA ŞAHİN

Gece Başını kaldır göğe, seyret o gökyüzünü, Yıldıza bak, Aya bak, ulu kehkeşana bak, Kendi kalbinle hisset zamanın akışını, Duygular yetiştiren duygusuz zamana bak! ** Bırak kalbin yaşasın, bir gecede bin yılı, Tefekkür aleminin seyyahı ol bu gece, Nefse kölelik etmek dileğinden ayrı düş, Sana hakim nefsinin allahı ol bu gece! ** Hiç değilse, bu gece kaçma düşüncelerden, Sakin, hazin şarkıya çevir düşünceleri, Geçmişlerin putlaşan fikirlerini reddet, Mahvet, devir putları, devir düşünceleri! ** Belki yorgun ihtiyar, belki de gençsin hala, Fakat değişikliğin yaşa yoktur gereği, Şimdi nesin, necisin, bunu düşün bir daha, Hatırlama geçmişi, düşünme geleceği! Mücahit Bakü, Azerbaycan

Hikaye yazmak mümkün müydü ? diğer edebiyat türlerine yöneldiğim için teknik açıdan gelişime daha fazla vakit ayırmalıyım. Hikaye kitapları okumadığım için midir bilemem de ortaokulda izlediğim filmler etkisiyle oluşturduğum metinleri beğenmeyen ve anlamayan her dönem değişen Türkçe öğretmenleri arasında onun yerine bir günlüğüne katılan emekli bir askerden öğrenci olarak dinlediğimiz güne de tanıklık ettim. Askerin okulda ne işi var? İnanır mısınız öyle tuhaf ki Türkçe öğretmeni ders anlatmazdı, askerlikten emekli hocanın bir gün katıldığında isim kökenli kelimeler hakkında söz hakkı isteyerek katıldığım en özgüvenli hatıraydı. Meraklıymışım, önemli buluyordum Türkçe derslerimi. Lisede daha sonra aynı ders filoloji bakımdan sınıfça katıldığımız etkinlikte ….

Coşqun Xəliloğlu Gözlərin aydın, vətən Azərbaycan xalqının böyük qələbəsi münasibəti ilə Necə də xöşbəxtik biz, qələbə çalınıbdır, Müqəddəs torpağımız yağıdan alınıbdır, Hiyləgər düşmənimiz pis günə salınıbdır, Ruhsuz yaşaya bilməz, bütöv olammaz bədən, Anam, gözlərin aydın, gözlərin aydın, vətən. – Üçrəngli bayrağımız əzizdir canımızdan, Törpağımız güç aldı tökülən qanımızdan, Danışır cahan bizdən – yüksələn şanımızdan, Neçə bəxtiyar olur, arzuya, kama çatan, Anam, gözlərin aydın, gözlərin aydın, vətən – Qarabağ ki var, bizim, şanımız, şöhrətimiz, Vətənin hər qarışı, əbədi sərvətimiz, Necə güclüdür bu xalq, göründü qüdrətimiz, Bundan sonra yaşayar, millətimiz xöşbəxt, şən, Anam, gözlərin aydın, gözlərin aydın, vətən. – Biz həmişə olmuşuq, ….

LİLİ Varlığım varlığına vabestedir lili Gelişin niye böyle ahestedir lili Bilmez misin bekleyenlerin boynu büküktür Sensiz sevinçler bile kırık döküktür Zaman bizden yana mı sanırsın ah lili Geçen her saniye birer eyvah lili – Güllerin en kırmızısına şayansın lili Dokunduğum her nakışta ayansın lili Bir gün yollarda adımların görünsün Şafaklar gözlerinin rengine bürünsün Göçmen kuşların kanadı vuslata dokunsun Şarkılardan sadece senin adın okunsun Nehir denize ulaşmadan durulur mu ah lili Sultansız bir gönle taht kurulur mu ah lili

Burada Tecessüm etmese görünmüyor hiçbir mana Anlaşılmıyor Değer kazanmıyor başka kalplerde Sarılmak bedenine giren sevgi gibi İşte bak sevgi burada Kocaman bir yaşamak arzusuydu Elif’in küçük parmağıyla tuttuğu Bir parmaktan öte Hay isminin tecellisi biraz da Rahman isminin tecessümü burada Merhametin ete kemiğe bürünmüş hali sıkıca tuttuğu Her şey zıttıyla kaim Ve musibet olmasa merhamet çıkmıyor yeryüzüne Tüm sevinçler bir yokluktan sonra açılan kapıların ardında Tüm mana işte burada Taşı toprağı delen güç Dünyayı bir çul gibi silkeleyen rahmet burada İşte asıl hakikat burada Burada, o sıkılan küçücük parmakların arasında asıl mana Yaşamak istiyorum dercesine çığlık çığlık görünen hakikat Hayatta ….

Filler kervanlara karanfil taşıyortarçın kokulu beyaz kızlar her köşedeBir kadınSiyah saçlarından yol örüyor mabedineTaşları indiriyor gökten göğsüne süt diye VeTitremeler..Suya akıtılan mürekkepte ebruli ahlarAteşe yakılan türkülerde bir çift susuzlukBeklemekte..Kırbaca biçime, şekle ve şemâleDokunuyor kusursuz aklımın askerleriBir duvar bir kale bir yok bir eksikbir hayal pencerebir dua bir yalan bir ferah bir dumanbir bakış bir nur bir kelam bir ahhneresinden sokulsam bir anne etmiyor zaman Boynuma inceliyorumBoynuma inceliyorum ip halat arşınVe kalemsiz kelamların ruh hitabelerindenutku tutulmuş sesi solmuş aç haykırışım gel’ gel de al beni bendenbeni benden al da geldilim ağrıyor konuşamamaktan. Rihem Nur

Bilmek vefadır dünya denen tarlada Ekilen de sensindir biçilen de Bir umut uğruna Ellerinde oluşan yaşından büyük çizgiler Övmeler, sövmeler… Bilmek bunu gerektirir Susan insan her şeyi bilmez Konuşan insan her şeyi bilir Sırtında oluşan kambur sen bakınca fark edilir Gözünün yaşlarını görmez kimse Oysa beyazdır senden düşene kadar Beyaz’ı bilenler görebilir içindeki renkleri Bazen sen dahi göremezsin gözünün beyaz yaşını Elini vicdanına koy derler kolları uzun olanlar Sevmeye bir türlü alışamamış ve bir yığın laflar Başını omzuma koy Güneş bir kez daha onlar için doğacak Karanfiller yanacak, ciğerlerimize dolacak yangınlar Alıp başını gidecek buradan dumanlar Ben yabancı gibi geldim ….

BAKTIĞIMIZ PERSFEKTİFLE MANA BULAN İÇSEL MÜCADELEMİZ  Kendimle bir savaş içinde Çıkmazlarla dolu buhranların kıskacında yorgun ve ümitsiz  Amansız mücadelelerin karşısında  Yenik ve acizim.. Çarpışma ve direnmenin bende bulduğu  mana Adım atacak gücü elimden aldı Takdir- i ilahiye sığınma derdiyle Kavli duaya yönelmişim  Cüzzi iradem kilitlenivermiş. Çabaladıkça gerçekleştiremediklerimin gerçekliğine şahitlik ederken uğruna çabaladıklarımda “fena” damgasını görmüşüm  Düş kırıklıklarım fani Sevinçlerim fani.. Biliyorum ki değmeyecek çabalarım Değmeyecek fena olup yok olacak olan hiçbir şey için Çocukluğumda aralanan bir kapıdan içeri giriverdim Düşler dünyasında kayboldum Büyüdükçe düşleri gerçekleştirmeye koyuldum Ne hikmetse  hep düş kırıklıklarıyla piştim, olgunlaştım, terbiye oldum. Ham düşlerim pişerek gerçeğe yaklaştı. ….