Yusuf YILMAZ makaleleri

                                                      DELİ KIZ          Hala çok güzeldi Zeynep. Yıllar geçse de insafsızca. Ama artık o gülen gamzeli yüzünde hüzün vardı. Pencere kenarında oturur eski fotoğraflara bakıp maziye dalardı. Eksik bir şeyler vardı hayatında. İş güç peşinde koşarken, sandıkta unutulmuş naftalin kokan elbiseler gibi. Sevmişti Ekrem’i o da sevdiğini söylüyordu her defasında. İlk birkaç yıl çabuk geçti. Yemekler dışarıda yenildi. Eve geldiklerinde yorgundu her ikisi de. Hayat böyle devam ederken çocuk yapmayı bile hiç düşünmediler. Evleri mezarlık gibi sessizdi artık.           Zeynep biraz hava almak için teyzesine gitti.  O mis gibi yemekler yapan kadın şimdi torunlarıyla vakit öldürüyordu. Yeğenini görünce çok ….

   ŞUBAT Nereden estiyse bu gece Radyoda eski şarkılar Cemreler uğurlarken şubatı Sen gelsen Bahar gibi nisanla – Sonra yüzüm gülse Deniz ne güzelmiş Martılar varmış Fark etsem – Tütünü bıraksam Öksürüğüm geçse Yeni elbise alsam Yeni bir yüz aynalardan Çıkıp gelsen inadına ayrılıklardan Yusuf Yılmaz

ÖLÜ ELBİSESİ Hayat aynı durağan haliyle dün bıraktığımız öğrenci pansiyonu odası sohbetlerinden artan kalanlar ile başladı. Dışarıda esnaflar, lüks dükkan sahipleri, işçiler ve memurlar beraber döndükleri çarkın dişlisinde yoruluyorlardı. Çocukların oynadığı parklara, iki laf edilen kafelerin üzerine çöken sessizlik misafirdi. Kimse farkında değildi. İkindi vaktini belli eden gölgeleri bile yoktu artık. Yaprakların vedası, kuşların göç telaşı biteli aylar olmuştu. Havuç burunlu soğuk adamlar kömürden gözleriyle selamlıyordu insanları.             Yine işe gitmem gereken güzel bir pazartesi. Evet, yanlış anlamadınız haftanın ilk gününü çok seviyorum. Okula gitmemek için nazlanan çocuklar gibi davrananlar, hiç parasız kalmamıştır, büyük bir ihtimal. Bu bendeki sevgi, şükür ….