Yunus Emre GÜRÜNLÜ makaleleri

Haliç Sırtları’ndan Sultan Ahmet Gök kubbenin altında  Dizildik saflara bir-bir Ârşa yükselen mînareleri  Endamını arz eyler Seyrine dalan mühürlü gözlerimize         *** Şu tepesinde uçuşan kuşlara da bak! Şu dönen kâinata înat.  Sonbaharın hoyrat esen rüzgârların da  Savrulan yapraklar misali. Kıvrım kıvrım raks ederek süzülürler, Mor siyah bulutların boşluğunda.         ***   Ma’bed yüzünde duvağı örtülü, Taze bir gelin sanki. Kaldırıp duvağını, girecek kapısından içeri  Nefes nefes soluyacak eşrefi mahlukât  Tüm mevcudatı bir anda. Kana kana içecek çatlamış dudakları şadırvanından  Fîrdevs cennetinin ırmaklarına muadîl Âb-ı hayat suyunu         *** Küre-i ârzı titretecek o ilahî davet  Ve o ilahî ….

Demir alır iskeleden Karaköy vapuru Bacasının dumanı kaplar mavi gökyüzünü Soğuk bir çığlık, çınlatır kulakları çalar düdüğünü Döner pervaneleri yarar buz mavilikleri Köpük köpük beyaz dalgalar çırpınır ardı-sıra Martı çığlıkları merhaba der Tüm şehir hatlarına                    *** Bir hareketlilik başlar şimdi üst salonda Oturur tahta sıralara kimi Kimisi cam önünde seyir eylerken sonsuz maviyi Sarar tüm salonu Dumanı üstünde taze çay kokusu Ellerinde çıtır susamlı simitleri Bir köşe de sessizce oturur ihtiyar başında fötr-ü Elinde eski bir gazetenin küpürü *** Başları önlerine eğik Göğüsleri üzerine kapalı kolları Nedir bu sitem bu çehreleriniz niçin asık ? Feleğe mi? çattınız yoksa felek ….

ÖLÜLER ŞEHRİ’NDEN HABER VAR Gir bakalım ölüler şehrinin  Karanlık sokağına  Eğ kulağını toprağın bağrına  Koyuver de alnını o buz mermer taşlara  Dinle kabirlerin nabzını          *** Yükselir de göklere Ölüler şehrinin acı çığlıkları  Duysana bizi, biziz o ses Sessiz feryatları soluyan nefes         *** Önümde yatar henüz yeni bir bebe Söylesene yarınları yarınına gebe  Bilmemiş bu kör toprağın dibinde Uzanıp beşikte sallanır gibi yatacağını          *** Dokuzuncu kat ârşın karnından yarıldı râhmet Aydınlatacak geceyi  dolunay, sabret!  Duyulacak şimdi, ilahi emirle üflenecek sûr !  Toprak; kemikten yığınlarını doğuracak…  Yunus E.GÜRÜNLÜ  04 Aralık 2019 S.20.35

Köpük köpük aktı tarih Ve galaksideki tüm yıldızlar. Serilmiş önümde gelinlik gerdanının incisi gibi boğaz; “mavi ve biraz kül karası siyah” Gemileri kandillerini yakmış, Seyrine dalan gözleri mum alevinin ışık huzmelerinden saçılıp titrercesine üşütüyor.  Yükselir arşa minarelerinden ve şimdi gök kubbeyi sarar o ilahi sada :” Hayye ale’l-felâh ”  Ve tarih, ve zaman, ve mekan ve insan hep bir anda akar yolunu bulur şehrin izbe sokaklarında. Kaybolmuş izlerimiz büyüyerek ses ve vucut bulur karanlık gölgelerde.  Yunus E. GÜRÜNLÜ

Artık yazmaya ara vermiştim, Ama sana kaldığım yerden devam etme vaktiydi şimdi, Sensizliğe uyandığım her gecenin sabahı, uzandı ellerim, Yazmaya tövbe ettiğim müsvette kağıtlara. Mürekkebimden aşk değil, Gözümden sel gibi akan kandı, beyaz kağıtlara. Doğum sancısı çeken kadın gibi, Kelimeler doğmak istiyordu ellerimden, ve süzülerek, Yüreğimden boşalıp kalemimden dökülmek, Ve Gözlerim her kapandığında, Sarsıntısına küre-i arzın dayanamayacağı, Şiddetle sarsılıyor ve irkiliyordum. Tanrım bu neydi ? Bu uzun, bu sonu gelmez, bu lanetli gece ? Yatağımda iki büklüm olmuş, seni hayal ederken, Hıçkırıyor, korkuyor ve iç çekerek ağlıyordum… Yunus E.GÜRÜNLÜ

İSTANBUL Bir kadın var Beni bana anlatan Mısraları öksüz Şiirleri yetim bırakan *** Bir kadın var Sukut-ı hayal ettiren Manadan münezzeh Şairi dile getiren *** Bir kadın var Yedi tepesinde yanar yedi kandili Dolamış boynuma kollarını Âhüzâr ettirir sevgili *** Bir kadın var Mavisi en mavi İçinde saklı hazine Çığlıkları deler geceyi *** Bir kadın var Kaldırımların öksüzü Rahmeti’nden ümidvâr Delinir şimdi gökyüzü *** Bir kadın var Evleri naftalinden rutubet Bir kadın var İsmi Dersaadet           Yunus E.GÜRÜNLÜ 28/07/2019

I- Gecenin tam içinde simsiyah ! Örtüsünü üzerine çekmiş baştan aşağı Günahlar ile sarılı bedenim ve benliğim Tövbesinden nasipli mi bilinmez Yatağım mahşer-i kıyamet Uyanamadığım o sabah cehennem çaresizliği mi ? Yoksa cennet müjdesi mi ? Kim bilir nerede soğuk toprağa düşecek bu yitik beden. Ruhumu  mengene gibi sıkacak o dar çukur nerede…   II- Boylu boyunca yatırdılar teneşire Zemzem suyu sürdüler dilime ve kefenime Boyun bağımı vurdular çenemden beynime Açık gözlerimi yumdu bilmediğim bir el Kaldırın götürün artık dediler… Şimdi dört tekbirlik son saltanatımız Kılındı er kişinin niyetine namazımız. Soruldu hazuruna : ” Nasıl Bilirdiniz’’ İyi bilirdik. Helal olsun haklarımız… ….