Yunus Emre GÜRÜNLÜ makaleleri

Sevgili eşim, ilk göz ağrım, vazgeçilmezim Ayşe Hanım’a ithafen.. SEN İnelim şu yüce şâhikadan  Kartallar başımızda uçuşsa  Kuşatsalar gök maviyi  Çepeçevre Rüzgârlar esse şimdi yurdumuzda Esenlik olsa her yer *** İnelim şu yüce şâhikadan  Kurt kuzu yolumuza eş Sararsa yeşil ovalar ufukta Kıpkızıl Sırmalar saçsa güneş yurdumuzda Aydınlık olsa her yer *** İnelim şu yüce şâhikadan Dumanlı dağları’nda karlar erise Dirilse tabiat yeniden Kupkuru Nehirler çağlasa şimdi yurdumuzda Bahar olsa her yer. *** İnelim şu yüce şâhikadan Dönse kâinat başımızda Taksam yıldızları saçlarına Upuzun Sarsa kolların benim yurdumu Sen olsa her yer. Yunus E.GÜRÜNLÜ 31.03.2020 

KADIN Kadın, kadın, kadın O değil mi yazdıran İçerime dokunan Damarlarımdan akan Kadın. ** Yoklukta iken varlığı Bolluk eder darlığı Hiçe sayar zıtlığı Kadın. ** Beynimi zonklatır yerinden Nefesimi çeker ciğerimden İçimde dilsiz çığlıktır derinden Kadın. ** Bazı olur anam, bacım ve karım.  İçimi ısıtan sıcak rüzgârım Kaderim ellerinde örülü ağım  Kadın. ** Evimde kaynayan aşım Tarlamda boy veren başağım Dünüm bugünüm yarınım  Ekmeğim, kaygım, savaşım Kadın. ** Yarama bastığım merhem Evimin bereketi,onulmaz çilem  Dağlarında keçi yayan ninem Kadın. ** Altay dağlarından aşılmaz yolum Kaşkay yaylasından gerili okum Cenk meydanında kanadım kolum Kadın.  **Sen varsan ben tamım Sen yoksan manada ….

Haliç Sırtları’ndan Sultan Ahmet Gök kubbenin altında  Dizildik saflara bir-bir Ârşa yükselen mînareleri  Endamını arz eyler Seyrine dalan mühürlü gözlerimize         *** Şu tepesinde uçuşan kuşlara da bak! Şu dönen kâinata înat.  Sonbaharın hoyrat esen rüzgârların da  Savrulan yapraklar misali. Kıvrım kıvrım raks ederek süzülürler, Mor siyah bulutların boşluğunda.         ***   Ma’bed yüzünde duvağı örtülü, Taze bir gelin sanki. Kaldırıp duvağını, girecek kapısından içeri  Nefes nefes soluyacak eşrefi mahlukât  Tüm mevcudatı bir anda. Kana kana içecek çatlamış dudakları şadırvanından  Fîrdevs cennetinin ırmaklarına muadîl Âb-ı hayat suyunu         *** Küre-i ârzı titretecek o ilahî davet  Ve o ilahî ….

ÖLÜLER ŞEHRİ’NDEN HABER VAR Gir bakalım ölüler şehrinin  Karanlık sokağına  Eğ kulağını toprağın bağrına  Koyuver de alnını o buz mermer taşlara  Dinle kabirlerin nabzını          *** Yükselir de göklere Ölüler şehrinin acı çığlıkları  Duysana bizi, biziz o ses Sessiz feryatları soluyan nefes         *** Önümde yatar henüz yeni bir bebe Söylesene yarınları yarınına gebe  Bilmemiş bu kör toprağın dibinde Uzanıp beşikte sallanır gibi yatacağını          *** Dokuzuncu kat ârşın karnından yarıldı râhmet Aydınlatacak geceyi  dolunay, sabret!  Duyulacak şimdi, ilahi emirle üflenecek sûr !  Toprak; kemikten yığınlarını doğuracak…  Yunus E.GÜRÜNLÜ  04 Aralık 2019 S.20.35

Köpük köpük aktı tarih Ve galaksideki tüm yıldızlar. Serilmiş önümde gelinlik gerdanının incisi gibi boğaz; “mavi ve biraz kül karası siyah” Gemileri kandillerini yakmış, Seyrine dalan gözleri mum alevinin ışık huzmelerinden saçılıp titrercesine üşütüyor.  Yükselir arşa minarelerinden ve şimdi gök kubbeyi sarar o ilahi sada :” Hayye ale’l-felâh ”  Ve tarih, ve zaman, ve mekan ve insan hep bir anda akar yolunu bulur şehrin izbe sokaklarında. Kaybolmuş izlerimiz büyüyerek ses ve vucut bulur karanlık gölgelerde.  Yunus E. GÜRÜNLÜ

Artık yazmaya ara vermiştim, Ama sana kaldığım yerden devam etme vaktiydi şimdi, Sensizliğe uyandığım her gecenin sabahı, uzandı ellerim, Yazmaya tövbe ettiğim müsvette kağıtlara. Mürekkebimden aşk değil, Gözümden sel gibi akan kandı, beyaz kağıtlara. Doğum sancısı çeken kadın gibi, Kelimeler doğmak istiyordu ellerimden, ve süzülerek, Yüreğimden boşalıp kalemimden dökülmek, Ve Gözlerim her kapandığında, Sarsıntısına küre-i arzın dayanamayacağı, Şiddetle sarsılıyor ve irkiliyordum. Tanrım bu neydi ? Bu uzun, bu sonu gelmez, bu lanetli gece ? Yatağımda iki büklüm olmuş, seni hayal ederken, Hıçkırıyor, korkuyor ve iç çekerek ağlıyordum… Yunus E.GÜRÜNLÜ

İSTANBUL Bir kadın var Beni bana anlatan Mısraları öksüz Şiirleri yetim bırakan *** Bir kadın var Sukut-ı hayal ettiren Manadan münezzeh Şairi dile getiren *** Bir kadın var Yedi tepesinde yanar yedi kandili Dolamış boynuma kollarını Âhüzâr ettirir sevgili *** Bir kadın var Mavisi en mavi İçinde saklı hazine Çığlıkları deler geceyi *** Bir kadın var Kaldırımların öksüzü Rahmeti’nden ümidvâr Delinir şimdi gökyüzü *** Bir kadın var Evleri naftalinden rutubet Bir kadın var İsmi Dersaadet           Yunus E.GÜRÜNLÜ 28/07/2019

I- Gecenin tam içinde simsiyah ! Örtüsünü üzerine çekmiş baştan aşağı Günahlar ile sarılı bedenim ve benliğim Tövbesinden nasipli mi bilinmez Yatağım mahşer-i kıyamet Uyanamadığım o sabah cehennem çaresizliği mi ? Yoksa cennet müjdesi mi ? Kim bilir nerede soğuk toprağa düşecek bu yitik beden. Ruhumu  mengene gibi sıkacak o dar çukur nerede…   II- Boylu boyunca yatırdılar teneşire Zemzem suyu sürdüler dilime ve kefenime Boyun bağımı vurdular çenemden beynime Açık gözlerimi yumdu bilmediğim bir el Kaldırın götürün artık dediler… Şimdi dört tekbirlik son saltanatımız Kılındı er kişinin niyetine namazımız. Soruldu hazuruna : ” Nasıl Bilirdiniz’’ İyi bilirdik. Helal olsun haklarımız… ….