Ülkü YÜCE makaleleri

Çocukluğunuzun aklınızda kalan en eski hatırası hangisi, hatırlıyor musunuz?  Benimkisi, babamla evimizin bahçesinde Orhan Veli’nin Güzel Havalar’ını okuduğumuz gün. Okuma yazma bilmiyordum henüz.  Uzun yıllar önceydi, şiirler ezberlerdim. Defalarca tekrarladığım mısralar uykularımda bile benimleydi, gözlerimi kapatınca mısralar hayallerimde dalgalanırdı. Öyle böyle şiirler de değildi hani okuduklarım, Yahya Kemal de vardı dilimde, – koca bir kitabı kolumun altında gezerdim, ilkokuldaydım daha- Nazım Hikmet de, Necip Fazıl da. Kaldırımlar’ı okuduğumda kaldırımlara tebeşirle seksek çizerdik, Nazım’ın Salkımsöğüt’ündeki atlılar çocuk rüyalarımda rüzgar kanatlarıyla uzaklaştığı yıllarda ben, atlıkarıncaya binerdim. Oyunlar kurar, onları hayallerimle süslerdim elbette her çocuk gibi. Ama benim oyunlarımı akranlarımınkinden ayıran, oyun oynarken ….

En Güzel Gülümseme Ellerim ceplerimde olduğum yerde ufak zıplayışlarla ısınmaya çalışırken kendi kendime söyleniyor, soğuktan şikayet ediyordum. O anda gözüm postanenin önündeki kararlıya takıldı, söylenmeyi bıraktım. Peki o üşümüyor muydu? Hem de benim gibi duraktan geçmesine üç dakika kalmış bir otobüsle gideceği bir dört duvarı da yoktu. Yıllardır onu gördüğüm yerde, şatonun karşısındaki postanenin önünde otururken hiç de halinden şikayetçi bir adam gibi durmuyor, aksine bizim mahallenin en güzel gülümsemeli adamı, onu sunmakta da hep en cömerti oluyordu. Yaz kış oradan geçsem muhakkak selam verir, iyi akşamlar dileklerini eksik etmez. Önünden hızlı hızlı geçen Fransızcası aksanlı kızı İspanyol sanıyor olsa ….

Empresyonist resim ve modern şiirdeki devrim aynı sularda yıkanmıştır. Empresyonist fırçalardan, doğanın, ressamın iç dünyasına yansımaları damlar. Tuvale renklerle serilen, tabiatın, ressamında nasıl bir “izlenim” bıraktığıdır. Gerçek, öyle üzerinde durulası bir değer sayılmaz da, buğulanır, sislenir, renk ve form değiştirir. Karşısına geçen her bir gözün algısıyla yeniden yaratılır; başka bir buğu, sis, renk ve form silsilesi haline dönüşür. Tıpkı şairinin başka türlü anlatılamaz olanını açık edebilmek için kelimelere döküverdiği şiirin, her bir okuyucunun dimağında yeniden yaratılması gibi. Selefi Verlaine’in “De la musique avant toute chose” deyişi gibi, Haşim de şiiri, söz ile müzik arasında, sözden çok müziğe yakın bir yere ….

Aziz Thomas’ın Şüphesi Aziz Thomas’tan ne haber? Şu sıralar görüştünüz mü? Bizim aramız biraz limonî, görüşmüyoruz!Elin aziziyle ne alıp veremediğin var diyebilirsiniz, hakkınız var; adam aziz, alemde sözü geçenlerden, arayı iyi tutmak lazım derseniz, ona da eyvallah!Amma ve lakin benim onunla daha da işim olmaz. Evet, emanete hıyanet eden adam bizim sokağımıza uğramasın!Pek bir anlamaz bakıyorsunuz, iki bin yaşındaki pirin arkasından konuşmam hoşunuza mı gitmedi? Oysa benim niyetim kimsenin günahını almak değil, o halde ne bu celallenme mi diyeceksiniz? Dinleyin madem, bakalım hak verecek misiniz?Şu Caravaggio dedikleri büyük ressamın Aziz Thomas’ın Kuşkusu dediği resmini gördüm, ilk bakışta beni korkuttu, onda ….