Serhat ALPAR makaleleri

                     BİR BULUTU OLMALI İNSANIN        Bir bulutun gökte süzülüşünde hayallerini diriltmeli insan. Duygularıyla ,fikirleriyle, yaşanmışlıklarıyla  yeryüzünü yağmur taneleriyle yeşertmeli, karanlığı karın beyazlığıyla aydınlatabilmeli.İnsan,uzaklığın ve yakınlığın anlamını kaybettiği  her ufkun ardında bir bulutla var olma arayışı içinde olmalı ve ufkun sonsuz manzarasını  derin bir ruhla izleyebilmeli.İnsanın benliği ,yaptığı eylemler miktarınca ayakta kalır ve hayat birkaç tekdüze eylemle  sınırlandırılmayacak kadar geniştir.Eylemler,insanın hayal gücüyle ve dünyaya bakış açısıyla anlam kazanır.İzlemek mesela  ,basit ama asla küçümsenmeyecek bir eylem.Öyle bir eylem ki  tüm dünya arkanda ,ufka bakma cesaretini canlı kılan da taşıdığın erdem ,doğrunun peşinde olma arayışın ve yaşadığın toprağı her türlü dirence rağmen ….

REVA MI? Gözlerinden süzülen her ışıltıyla Küflenmiş,karanlık kalbim Hasretle beklediği Bulunca pak aydınlığı Utanmak elde değil. ** Zindan misali bu bedende Dinginlenemez duyguların Verilmişse eğer beratı Ve kıvranan bu kalp Tutulmuşsa ay ışığına Reva mıdır kınamak? ** Karanlığı aydınlığa Çeviren şafağın kızıllığına Tutulmuşsa aciz kalpler, Kağıdın beyazlığına Safiyane dökülmüşse kelimeler Cellada sürülmek reva mı? serhat alpar

Ez Zarok Bûm                                                            Ez zarok bûm  Min  bîr nedibir Êşa nasekî winda Çawa ye? Evîn çi ye ? Şer û aşitî çi ye? Bi tenê Min fehm dikir Di zevî de ,di bin tavê de Ji bo xebatkirina nan û av Çi ye. ** Min cemedanê xwe girêda Min dest avêt tevrikê xwe Min hilgirt ew Bi wan tilîyen piçuk. Min hembez kir ew ji dil Ew bu hevalê min Di nav çola Farqinê de ** Min ji tevrikê xwe re  di got: Gelo çawa ye, Tehma qeşaşîrê? Çawa ye, Tehma dendikê kûndira? Çawa ye, Şemitandina li ser kêşkêşkê? ** ….

Kar Altındaki Ev Bir kış mevsiminde, üzerimdeki yazlık elbiselerle gece vakti apansız yakalandığım kar fırtınasından vücudum tir tir titriyordu. Aradığımı bulabilmenin hırsıyla yola çıktığım yolculuklar sonucu bedenim yorgun düşmüştü. Derken bir köye ulaştım. Üzerine kara kara bulutların çöktüğü, uğultuların yükseldiği bir köydü. Köyde her evin ışıkları kapalı ve bacalardan evlerde hiç kimsenin yasamadığına dair kanıt olan dumanlar yükselmiyordu. Lakin bir ev hariç, bu evin penceresinden bir kızıltı görünüyordu ve bacasından dumanlar yükseliyordu. Heyecanla ve hızlı adımlarla eve doğru yürüdüm. Ev eski ve duvarlarındaki boyalar dökülmüştü..Belli ki yüzyıllara direnmiş ve zorluklara rağmen ayakta kalabilmişti.Pencereler perdesizdi ve evin içindeki sadelik hemen göze ….

      Ruhların bedenlere tutsak edildiği bir çağda, kalemi eline alıp yazmak, ruhları derin uykusundan uyandırabilmektir. Ruhların mahkûm edildiği sessizlik hücrelerinin parmaklıklarını kırabilmektir.       Tarih boyunca insanoğlunun edindiği bilgileri, tecrübeleri kaybolma ve gelecek nesillere aktarma kaygısından yazının doğduğunu söyleyebiliriz. İnsanoğlu durmadan yazmış ve yazılan bu yazılar hem devrinin insanları hem de gelecek nesiller için geçmişi geleceğe yansıtan bir ayna olmuştur. Durmak bilmeyen bu yazma serüveni de günümüze kadar devam edegelmiştir. Peki, yazmanın altında yatan temel sebep neydi? Bu soruya tek bir cevap vermenin mümkün olmadığı görünebilir. Çünkü bir şair için duygularını kelimelere sığdırmak, bir bilim insanı için araştırmalarını kayıt altına almak, ….