Hera SAMIKIRAN makaleleri

Bir Erkek Kırmızı Bir Gülü Nasıl Tutar? Köklerinden koparırcasına mı? Gövdesinden ayırırcasına mı? Hangi parmağı değer yapraklarına Günün hangi saatinde bırakır elinden Düşer mi gül yere, bir erkek onu bırakınca Hem nasıl bırakabilir daha tutmadan Bir erkek kırmızı bir gülü tutabilir mi? İkindi güneşi yansır mı şakaklarına Bir erkek susamış bir gülü tutmaya yeltenince? Bir erkek kırmızı bir gülü nasıl tutar? Benim aklım almıyor mesela Bir erkek kırmızı bir gülü nasıl olur da tutar Bir erkek bir gülü nasıl tutar. Erkekler gülleri neden tutar? Köklerinden koparmak için mi mesela Yoksa gövdesinden ayırmak için mi? Hangi parmağının hatrı için tutar bir ….

Beni kırılmış olmakla suçladılar Kırılmadım ki! Tarumar olmuşsun, bölük pörçük Sanki tüm kemiklerin kırık özellikle de köprücük Kırılmadı ki! Kalbin desen sanki talan Almış nasibini çamurdan kardan Buz kesmiş de çatlamış sanki Çatlamadı ki! Saçlarında ne bir rüzgar ne bir çiy tanesi Ne güneş çarpmış ne gökkuşağı taramış Uçlarına kadar kırılmış Kırılmadı ki! Yaralarımı sarmak istermiş tütüncüler Yaramı en iyi yaralayan kimse ona teslim etmeliymişim Yaralarımın çokluğuna beni yaralayanlardan başka yok şahit Herkes kadar yaralıyımdır en fazla dedim Dinletemedim ki! Gelip geçer ömürden her şey Bizden önce yaşayanların da geçmiş ömründen çok şey Mevki değişmek de mevzilenmek kadar olağan Dinletemedim ….

Omuz Bir hikayem yok. Neden buradasın ve buradayım sorusunu soracaksan en baştan söylemeliyim ki ayırmalıyız yollarımızı. Sanat filan da sayılmaz bu zaten ne bir acım var ne hayalim ne de kaygım.  Öyle alıntılar yapabileceğin bir yazı da değil bu. Zaten bunu neden okuduğunu da ancak bunu neden yazıyor olduğum sorusunun cevabındaki kadar sığ bir serinlikle açıklayabilirim. Ne mi demek istiyorum? Ne önemi var! Ne söylediğim değil mi önemli olan, buna odaklan; çünkü ikimizin de şu anda başka çaresi yok. Odaklan demişken var mı odaklanabildiğin yani gözden çıkarabildiğin bir şeyler? Bu bir yüzleşme mi diye düşüneceksin şimdi de, belki…Neden olmasın ki? ….

Bu defa alıntı değil.. Aziz ve Mühim Bir İş Kuş kondu saçlarıma Uçurtmalar takıldı Beni bu rüzgârlara Seni tanımak taşıdı. Göğsümde bir alabalık Tüm sancılar gibi o da Hem yıllanmış hem körpe Gençliğimden akıp gidiyor bir ihtiyarlık. Yanağımda bir buse Yüzün kadar aydınlık. Usul usul soluyor; Gamzelerimde gece. Sesinde bir gonca Amber değil leylak değil, yâr! Hangi Ağustos’un sabahındayız? Neden şimdi yağıyor kar? Gölgende bir yalnızlık Tüm kalabalığa rağmen apaçık Ölüm kadar haşin Ve yine ölümle barışık Yoluma değdi kokun Cümlelendi ay ışığında binbir hevesle karışık Kapansa göz kapaklarım Bebeklerinde yine sen varsın artık. Sümeya Samıkıran

Yeni doğmuş bir bebeğe can suyu veren kaburgamda taşıyorum seni, Sorsan kanım bir İstanbul gecesi, sesin aktıkça yatağıma. Ne yaz gerek şimdi bana ne de kar. Adın yalaz yalaz çarpar hücrelerime Suskun bir ninnidir, ar. Soğuğun da sıcağın kadar kahredecek derecede bağlandım sana. Dudakların değil, bir av tüfeği bu uzanan bana. Oysa bende intihar, intihar, intiharlar.. Kadife bir kâinata uzar. Saçlarımda her asırdan Leylalar, Xecêler İlmek ilmek kokunu işler. Yastığımda adı konmamış bir memleketten şarkılar.. Geceler coğrafyamda hep sana doğar. Sümeya Samıkıran

Tanrının Permütasyon Denklemi Öyle dedi. Öyledir zaten. Akışında bir alçaklık vardır hayatın. – Bir kadının baldırına çarpan suratların, yol aldıkları akarsu ağzının Mor dağlara yükseldiği görülmüş şey mi hiç! – Hayatın zirvesi kan, gözyaşı ve irin. Sonrası Tanrının permütasyon denklemi Eşit yaratılmadıksa da eşit yaşıyoruz dünyada En azından, bizim mahalledekiler öyle. Diğer mahalle zaten Maslow’un çemberi. Ben bugün “Sadece Şair” olamadımsa  Bunu biraz da anti-kapitalist sempatikler dert edinmeli. – Öyledir çünkü; Abim, işçi.  – O mesela bir ırmağın yeterince azmederse, Süphan dağına çıkıp Subhanallah diyeceğine inanır belki, Eminim orada New Yorklu Marshall rüya görmektedir. Blue jeans ve Santa Claus Beni ….

Emzikli Merkezkaç  Geç kaldığım sana  daha çok erken  Biliyorum,  anlamayacaksın sen de Ben alnından silinip giderken. – Sen koşarsın belki  Merkezkaç kuvveti de derler galiba buna Ben ontolojik kaygılarımla  sürüklenirken sana Sürüklenmenin kaçınılmazlığına  birlikte de karar verebilirdik aslında. – Var mı göğsüne mıhlanmış bir karaağaç senin de? Her gün aynı saatte uyanmak da  pavyona düşmek sayılır mı? Sahi nedir biyolojik saat ile arsız otu arasındaki fark? Onu bunu bırak da; Sen dediğimde,  senden bahsediyorum sanıyorlar ciddi ciddi.. Oysa ben seni bir türlü  ama bir türlü ayıramıyorum kendimden! O halde biz demeliydim, değil mi; Değil. Çünkü ben,  çoktan ayrıldım kendimden. Kaçıp ….