
Muhammed Balaban şiiri: “Heybetli Yokluğun”
HEYBETLİ YOKLUĞUN Bu hüzünler geçidi bir başka güzel Hüzün senden gelince Ağlıyorum ama gülüyorum Güldüğümü bir ben biliyorum Oturup şiirler yazıyorum Cümlelere sığıyorum da mekanlara sığamıyorum – Düşümde dev bir çöle yağmur yağdığını gördüm Yağmurun saçlarıma değdiğini Yalınayaktım ve avuçlarımda sımsıkı Şiirler tutuyordum ellerin gibi Hayra yordum hayra yordum – Sabah bir serçe kondu pencereme Puslu bir aralık sabahı Kaybetmiş olmalıydı yolunu Tıpkı sana dokunduğum gibi Pencere ardından Küçük dokunuşlar bıraktım kanatlarına – Özledim demek örseliyor derli toplu şehrimi Güller yanıyor, küller savruluyor Dökük saçık bir zaman kalıyor geriye Dökük saçık bir ben kalıyorum Zamanın içinde Sen heybetli yokluğunla, var ….