Mehmet AYDEMİR makaleleri

Sığmadık ikimiz dehlizine ufkunyarıp karanlığın bağrını alaz şafaklara sürdük yüzümüzü zamanı zamanla tokuşturup Kadeh kadeh içtik ayı,gök alabildiğince sevda yer alabildiğince aşk şimdi serin bir sedir ağacının gölgesine yasladık gölgemizi kısaldı güneşin elleriastı mavzer yüzünüyaprak alabildiğince ılıktoprak alabildiğince yağmur şimdi durdurup çarkını feleğinkırdık dişlisinidün alabildiğince mazibugün alabildiğince umut, hayal alabildiğince pembe düş alabildiğince mavi şimdi Mehmet şirin Aydemir

Batırdılar gemisini güneşin bir akşam üstü göstermeksizin hiç bir gerekçe yelkovanla akrepbir olup zamanlazalimane bir kararla Kudurdu deniz kırdı dalga kıranları dışına attı içinde tuttuğu ne varsa, tutuşturdu yakamozları madem dedi güneş yoksa ay ağladı ağ/yar daçattı hilal kaşlarını yarıldı üzüntüsünden yarım doğdu gecelerce binlerce parçaya bölündü hışmındanbir göktaşıkustu yeryüzüneateş yağmurlarını fütursuzca dağıldılar semaya kristal yıldızlarhep beraber ağzından göğünşavksız kalmayacak gökyüzü diyebinler yeminle… Mehmet Şirin AYDEMİR

Gece zifiri bir yol Irak ellerden gelen derviş Kıyılarını döver şafağın Meczubun ruhunu okşayan Tan yeri kızıllığı . Sıyırır yirmi dört parçalı Kara bir peçeyi yüzünden, Kızılca bir kıyamet kopacak Çepeçevre kuşatır zaman Ana şahit sığırcık kuşları . Birazdan bir dağ güneş doğuracak Kelebek ömürlü nur topunun Varın siz koyun adını . Akrebin yelkovanı kıstırdığı yerde Solmaya yüz tuttuğu liman kentinde Yitirip bütün dinginliğini . İndirip usulca yelkenleri suya O son huzmeyide giyinip Issız bir sahil şeridinde Busesinin kalacak izi . Bürünüp eski kızıllığına Tarihin tekerrüründen irkilecek Suretini suda gören at misali Mehmet Şirin Aydemir