İkram Kurt şiiri: “Nihayetsiz Tragedya”
Nihayetsiz Tragedya Nihayetsiz bir tragedyanın içinde buluyorum kendimi.Ne zaman yola çıksamYolun ortasında bırakıyorum bir nebze güzelliğimi bir babanın gözaltı torbalarınatakılıyor gözüm.Yutkunuyorum sadeceYok ki o torbadan dert eksiltecek sözüm Sonra Bir kadının gözünde ki morluk dudağında ki yarıkta beliriyorumKurtarın beni! bu acı bana çok fazlaDeliriyorum. Üniversite mezunu bir işsize varıyor yürüyüşüm.Bir türlü atanmıyorUmuduyla beraber tükeniyor gülüşüm Sonra Bir işçininalın terinde kulaç atıyorumEmeğine yetmiyor kulaçlarımYorgun düşüp boğuluyorum. Bir genç kızın tebessümü ile kesişiyor yolumO da ne!Yüreğini ipotek ediyorlarSoluyor yüzüTebessümü ile beraber düşüyorum. Bir yazarın kaleminden dökülen cümleleri hayranlıkla izliyorum.Kalemine kelepçe vuruyorlarSanatseverliğimden vuruluyorum. Sonra Bir deprem kargaşasının ortasında kendimi buluyorum.İnsan/lık ölüyorSevincimi burdaki fırsatçılara ….
