İbrahim DAŞTAN makaleleri

BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ Astronot olmuştum ilkokulda biliyormusun anne? Kırptığım yıldızlara tutunurdum o delikli gecelerde İçimden bulutlar şiirimden yağmur geçerken Hani, “silgini kaybetme”derdin ya   ama kaybederdim hep silmek istediğim o kadar şey varken o anlattığın masallarda çizmeli kediye inanmıştım şifa ummuştum yaralarıma pamuk prensesten Ah… anne kurdu kurtarmalıyım artık ,kırmızı başlıklı kızın elinden külkedisiydim zaten vakit geçmiş ne fark eder saklambaç oyununda ben ebeyken tarumar olmuş Ninova              Ah… anne o kadim coğrafyada uyuyan  çocukları ve acve renkli kızları şimdi kim öpse uyanırlar? İbrahim Daştan

Başucunda inler yatağı bozulmuş ırmak Son kullanma tarihi dolmuş körük, Zemheride çatlamış tambur yürek Ve gözlerinde o son ilmek Ha gayret pehlivan! Bu son rakip ama namağlup Bir balığın suya dönüşüdür belki o bakışın, O doyamadığın… Şimdi alnında gümüş rengi kar, Yatağın üşür takvim aralığından Yine değirmen türküsü bu derinden Geçiyor sekerek kastanyetli rakkase Ve yetmiş dört kare gözünden. İbrahim Daştan