editör makaleleri

“Emrine amâde” Sana incilerle bezeli sofralar kuramam . Acı kahvem , Bir de çayımdır katığım  Gül şerbeti niyetine … – Okursan şayet   Hüzünlü gözlerimden  Gülen bir sen çizerim  Senli şiirlerin gölgesinde … Kuş sesi sessizliğimle Göğü akıtırım avuçlarına … Kanatsız uçmanın da  Mümkün olduğunu kanıtlarım,  Bir çocuk edasıyla … Ak gelinlik giyemem belki ama ; Çulsuz bir kaç şiir dökerim  Etek uçlarımdan Yüreğinin parmaklarına … – Hepi topu bu kadar işte ! Küçük bir kalp  Emrine amâde  Sana koşmakta … Seda Turan / Emrine amâde 15.01.2020

Güz Düşü Hangi dala konsa bahar  olur  Avucundan uçan güvercin ..!! Kumlarını avuçlamak geçer içimden  Ellerine ömründen bulaşmış  Bir bahara ekmek banmak seninle  Bir bahçe güzelliğini bölüşmek  Izi kalsın diye dudaklarının  Gözuçlarımda  Yemin vermek bir daha ağlamamaya  ** Hangi eşikteyse ayakların  Cennete eşlik bir mucize doğar  Gögsüne gömülmek gecer icimden Yüreginin sıcağında ezber etmek bir şiiri  Aynı tastan kaşıklamak  kıvamında acıları Sifa niyetine Izi kalsın diye gözlerinin  Alnımın keder cizgilerinde  Sehrinin kaldırımlarına çömelmek  Iki büklüm bir dirilikle asileşmek sevdana  ** Ve bu aşkla Baharlar cennete sen bana  Kuşlar dallara sevilen  Sen bana ..!! Mehtap Karakaya

Silik benden geriye ne kaldı diye düşünürsen sonbaharı ve abı hayat gülüşünü hatırla gülüşün gibiydi benimkisi şuursuzdu gülünce bahar gelirdi derinlerime birden silinirdi kararırdım  silik bi yaşamdı benimkisi ** nasıl yaşadı diye sorarlarsa yağmur kokusu gibiydi dersin  en çaresiz zamanlarda beliriverirdi umutla doldururdu içimi,sonra birden kaybolurdu dersin  ** yağmur kokusu gibiydi demiştim ya  ah herkes sevmez o  yağmuru  herkes bilmez yağmurun o kirli kekremsi tadını o puslu havada yazmayı düşünmeyi  öyle havalarda sevmeyi  aynı beni bilmedikleri gibi  silik bi yaşamdı onunki dersin silik bi yaşamdı benimki Bengisu İnan

Kıyılarda Şu denizleri yere bağlayan nedir ki dede? Su ki, ne biter yerde, ne de kökü var bir yerde? Ve zaten su konduğu kabın şeklini alır, tutulmaz ki hiçbir yerde… Ben bile anladım, bir su damlasından yaratılan ben, anladım ne kadar çırpınsam da, bir yerde tutunamayacağını! Daha doğrusu tutunmak istemediğimi… Bunu anladığımda ise, sadece biraz kederlendim, üzüldüm… Ama böyle olması gerekiyordu. Ben kıyıya varmayı hiç istemedim dede. Çünkü kıyıya varınca kederimi benden alacaklardı. Hatta bir süre sonra ihanet etmemi bile isteyeceklerdi benden; fikrime, düşünceme, kendime bile… Kıyıya varınca, size bile ihanet etmemi isteyeceklerdi. Kıyıya varmayı istemedim, çünkü o denizlerde hâlâ ….

üsküdarda tek bir minare uzanır göğeyalnızlıktır belki de adıat meydanında büyük bir şölenhayallerin miydi cüzzamlı iç oğlanı rüstempaşakim bilebilir aşkların gizem dolu yalnızlığınıay da sensin güneşte sen mihrimah sultan istanbulun altıncı tepesinde bir ay gibi parlıyorsunmihrü ve mah ile asrın en şaşalı sultanısınhani der ya şair ’’olacak bir kişinin bahtı kaviKehlesi (biti) dahi mahallinde işe yarar’’şiir ve şair sevmezsinşiir gibi kadınlar seversin nedendir rüstempaşakim sevmez ki şiir gibi kadınlarıraksederler gecenin bir saatinde gül ağaçlı kitreli sulardaaşkın sanatında beklemeyi ve tevekkülü öğretirleren büyük aşklar yaşanır ve biter suyun raksındagül dalından fırçalarla kalbine vuruşum ondanay da sensin güneşte sen mihrimah sultan avlularında ….