Begüm BURAK makaleleri

“AH” Bir annenin sessiz çığlığında inler tüm “Ah” lar Yere düşünce şehidimin kanı. Bir kuş meçhule kırık kanatlarla  uçar Ancak yürekler kapı dışarı eder yine hep isyanı. ** Şehadetler inliyor şimdi engin göklerde Ardı gelince en uzun acı gecenin. Kaç yiğit böyle gitti aniden; sayılmaz zihinle Anlamak için idrak ister önce benliğin ve kalbin ** Mehmetçik! seyrediyor seni  ecdad Bak yine ufka iman dolu gönlünle bak! Sessiz çığlıklara kaç “Ah” saklı bilinmez Hücrelerinde aşk-ı millet alırken nefes. BEGÜM BURAK

Cemal Süreya Üzerine Notlar… O daha çocukken başladı şiir yazmaya… 1931 Erzincan doğumlu olan Cemal Süreya 9 Ocak 1990’da hayatını kaybetmiştir. Asıl adı Cemalettin Seber olan Cemal Süreya Türk edebiyatına damga vuran önemli şairlerdendir. Çocukluğu göçebe olarak geçen şairin eserlerinde bu izler görülmektedir. Şeyh Sait isyanından sonra devam eden bir dizi Kürt isyanı, ailenin Erzincan’dan sürgün edilmesine neden olur. Yük vagonunda uzun bir tren yolculuğuna çıkılır. Bu tren yolculuğu “Kişne Kirazını ve Göç, Mevsim” adlı şiirine de aksetmiştir: “Ben bir yük vagonunda açtım gözlerimi” der Cemal Süreya. Sezai Karakoç ile dostlukları tüm fikir ayrılıklarına rağmen ilerlemiştir. Üniversite yıllarında Cemal Süreya çeşitli takma adlar kullanarak ….

Korkma!” diye haykırsa da umudum, safran sarısı benizli hayallerime Şimşekten yine ürküyor hayallerimin sahibi çocuk gündüz gece. Bezden bebeğimin eskimiş elleri ve yırtılmış yaprakları masal kitabımın Yeter mi umudumu ayakta tutmaya sence? Sükun bulur mu uykum, yıldızlar küskünse geceme? ** İzmarit kokusu karışmış küf kokusu hunharca dağılmış dört bir yana Böyle olurmuş hayaller saklanınca rimelleri akan yaşlı bir kadının bakışlarına Fırtına dindiğinde arar, bulur ve görür bez bebeğim, hayallerimin rengini  Ne de olsa gökkuşağı olmadan seneler geçmez ki. Ve hayallerim senelere yenilmedi,  dinledi umudun sesini. Begüm Burak

“Dua çok kapıyı açar, çoook!” dedi bilge ihtiyar. Aklı gidip geliyordu şu sıralar. Gözleri bazen yirmisinde bir delikanlının gözleriydi Bazen bakışları anadan doğma kör bir çocuk gibiydi. ** “Duamı saldım yine” diye türkü yakardı her seher vakti Başını sokacak damı oldu O’na sıcak bir yuva nimeti Şaşmamak lazım gelir diye düşünürdü tüm köy ahalisi Açılmadık kapı bırakır mıydı dualar edilince böylesi. ** “Yıllar aslında taraf tutar bazen.” dedi bilge ihtiyar. Hayat arkadaşının ömrü uzun değildi O’nun ömrü kadar. Dermanı dertte buldu, düşürmedi dilinden duasını Yine pes etmedi çaldı durmadan hayır kapısını. ** Son kuşlar uçup giderken diyarından ihtiyarın O da ….