Arzu AYTAN makaleleri

Hayatın Çatlağı Nereden geldi diyeceksiniz bu çatlak. Geçen gün çatlak kurabiye yiyordum. Hamur ağzımda dağılırken bende hayatımda dağılanlara daldım. Doğduğumda şüphesiz tatlı bir bebekmişim. Soluk benzimdeki gözlerim ışıldarmış. Ayaklanmaya başladığımda hep bahçeye koşar, toprağı çamur haline getirip garip şekiller çizermişim. O zamandan unu koyarak başlamışım kurabiyemi şekillendirmeye. Okumayı öğrendiğimde hiç susmadan her gece masal kitaplarını okuyarak uyumaya başlamışım. Eh hayat o zaman çatlamaya başlamamış olsa da, ben kendimi avutmayı bir parmakken öğrenmişim. Daha sonra türlü hikaye kitaplarına geçmişim, bu arada yumurtaları kırma vakti, çünkü kabuğumdan yavaşça çıkıyorum şu sıralar. Okudukça bu küçük hikayecikleri dünya üzerindeki iki ayaklıların ne garip hayatları, ….

Yazarın Çırpınışları Kapı aralığından süzülen izmarit dumanı, günlerdir gün ışığından yoksun havasız evi sarıp sarmalamıştı. Masasının üzeri boş fincanlar, bitmiş kalemler, buruşturup atılmış kağıtlarla doluydu. Şakaklarından süzülen ağrı sanki burnuna yol almış boğazı tuhaf bir acının pençesinde çıkmayan sözcüklerle boğuşuyordu. Oda sessizliğin çığlıklarıyla yankılanırken mürekkebe bulanmış parmaklarına bakındı. Orta parmağındaki nasır bu kadar büyük müydü? Yoksa son günlerde mi büyümüştü? Beyninin bu gibi zırvalara verecek yanıtı varken neden karakterine yol aldıramıyordu? Ahmağın tekiyim diyerek elindeki kalemini hoyratça masaya fırlatıp hızla mutfağa yöneldi. Kavanozun dibindeki son kaşık kahveyi ocağının üzerine bırakıp, art arda üç bardak suyu başına dikiverdi. Soluk soluğa kalırken ….

YAN ODADAKİ ARKADAŞ Kapı aralığından duyduğu hıçkırık sesine yöneldi. Sokak lambasının vuran ışığından duvar dibinde dizleri üzerine başını yaslamış birinin oturduğunu fark etti. Adımları odaya yönelmeye çalıştı, ayakları bu cesareti gösteremedi. Yavaşça çıkardığı anahtarı çok dikkatli ve olabildiğince sessiz tek hamleyle açıp kapısını kapattı. Sıkan kravatını gevşetip havasız kalan odayı buz kesici bir ayazla doldurdu. Sararmış bardağının içini sıcak suyla doldurup, üzerine kahve ekledi. Pencereye yanaştı şehir perdelerini çekmiş tüm zarafetiyle ona bakıyordu. Boğazından geçen son damla sıcak kahveyi de yudumladıktan sonra buz kesen burnunu çekti sert bir hamleyle pencereyi kapattı. Ceketini çıkarıp yatağa attı kendini, ahşap tavandaki tahtalara gözü ….