Ahmet Yılmaz TUNCER makaleleri

MASAL Yeryüzü çorak bir toprak Bakışlar hep bulutlarda emanet Kimsesiz bir papatyanın bahçesinde Elimizde yaşam emanet bir toprak ** Bütün gemilerin rotası kendi sonsuzlukları Sözlerim ulaşmıyor yıldızlara Eşitlediler bizi kendi dillerine Konuşmak haram haykırmak haramdı ** Bir prangadan geçiyor ellerimiz – Ne kadar konuşsak O kadar sessiz kalıyoruz – Yıllar intihar ediyor biz yine hayattayız Dünden bugüne kalan tanrısal bir masal Dinleyerek uyumamızı istiyorlar Oysa biz yaşamı kareköklerine bölüyoruz ** Sevdayı hasreti ekleyerek birbirine – Direnişçi bir militan gömleği giymişiz Yaşıyorsak ölmeden hep bu yüzden Ahmet Yılmaz TUNCER

Gecenin içinden bir başka gece çıkıp gelse Gözlerin olsa onun içinde Susar kalırdı geride kalan tüm geceler Ve arşı ispat telâşına düşerdi başımızdaki dağlar ** Son bir gecemiz olsa seninle beraber Su içer gibi ama susuz Sevdalı bir deniz olsa ve içinde biz Yani sen yani ben akıncılar gibi Söylense güne dair ne varsa Günahlarımız ve ellerimiz Selam dursa tüm ölümlere ** Ama ağlamasa ölüler Zaten ağlayamaz ki ölüler ** Bir geyik su içse bir pınardan Biz seyre dalsak seninle Bir geyiği gözler gibi Bir geyiği düşler gibi ** O anda başlasa hayat yani bir çocuğun İlk defa saymaya başlaması ….