Ahmet Fatih SARIKAYA makaleleri

DUT VE KARGA Yağmur yağdığında bahçemizi ot kokusu sarardı. Bir tane dut ağacımız vardı. Sıska neredeyse ölmek üzere. Ailem yıllar önce ondan umudu kesmişti. Hiç meyve vermezdi. 7 yaşıma geldiğimde kafayı o ağaca taktım. Niçin meyve vermiyordu, ağaç meyve vermezse niye vardı? İşte bu sorularla yüzleşmek zorunda bırakan duta  bir yandan da kızardım. Onu suladım, ilgilendim onunla. Çok uzun zaman aldı ama tomurcuklar yeşil meyvelere dönüştü. Çok gururluydum ve sanki varoluşun amacını ağacın nedeninin gözlerimin önünde olması beni çok mutlu etmişti. Kimselere söylemedim. Bir tane meyve koparıp kulübemizin arkasına sakladım. Hepsini de yedim. Hayatımda öyle tatlı bir şey yememiştim. Karamel ….

Kör vakitte bozkırdaBir dere varHer şey susmuşBir o yalnız oAkar akar akarSanki hiçliğe doğru Kör vakitte bozkırda zihnim Gecenin karanlığından beslenirdi Ve ay yetmezdi parlatmaya Köhne kuruntularımı Kolay olmayacaktı hiçbir şey Üstelik şimdi Kıvrılan patikadan gelmek sana Nasıl istedimse öyle olmadı Çünkü bu dere nasıl hiçliğe sızıyorsa Aklım da öylece sızıyordu Bir susturamadım Gökteki uğultuyu Vurdumduymaz kurtların Bozkırda caka satışını susturamadığım gibi Ellerim ve tırnaklarım Kılıç gibi olsun isterdim Ve şu uğursuz vakti Orta yerinden deşsin İçimde bir şey kıpırdıyor Sanarsın koca bir ordu Savaşa hazırlanıyor Şu kör vakitte Sebebsiz evet sebepsizcesine sorardım Söğüt, kavak ve çam Yerden bitme küçük ….

Usulca gelin Egenin sakin suları İncitmeyin hırçın kayaları Hırpalamayın gönlümü artık Karşındayım Müphem haykırışlarını duyar gibiyim Bir süre dinginlik ver De ufalanayım kayalar gibi Narin vuruşlarınla Renk cümbüşü kıyından Ezip geçmeden yolundan Müsaade et no’lursun Sesinin ahenginden Ders alayım Ey üstadım diyeyim Adem ile Havva dan bu yana Sırrına ermek için kabul buyur Bölük pörçük durmanız Heybetinizle kaimdir bildim Neşveniz sönmeyecektir bildim Nereden gelir bu cezbeniz bildim Asırlık maziniz bildim Aşk ile hemhal olmuşsunuz bildim Koyu mavili bakışlarınızın Derlenmiş gözlerinizin Ufku dölleyen turuncunuzun Günbegün menekşeler gibi kokunuzun Terli akşamlarında Kısacık duruşlarınızın Tadına baktım ve Kotardım hayattan varlığınızı Görmez kimseler artık ….

Bir huzursuzluk sarsa da içimi tekrar Gece başlasa resmi Vursun çanlar gece 12 dir .. Uyku sıkıştırmış olsa da vücudumu Gönlüm niye hâlâ uyanıksın Niye Unutmak bu kadar mı zor Dermansız ayaklarım üzerinde son bir duruş bu kadar mı zor .. Çan olmasa da olur Sirenler var gece gündüz Acil sirenleri Yetişmeye çalışan Hayat kurtarmaya çalışan Kurtarılan hayat da hayat olsa bari .. Her şey yine yine aynı Az önce çıktım komadan Az önce Azrail yanımdaydı Görmediniz mi ama nasıldı Nasıl azametli nasıl ürkünç nasıl candan Nasıl görmediniz İnanamıyorum Kanlı canlı yanımdaydı işte Almadan gitti geçerken bir selam vereyim demiş ….

Külüstür deyimli hayat Açma televizyonu Nasıldır yaşamak zorunda kalmak Anlat bana çocukluğumu Sultan Eyübü . Hatırlat bana pınarları Kana kana içememiştik hani Şimdi zamanı Gelmişken biraz anlat . Bak ağır geliyor üstümdekiler Kıldan ince sırattan Geçmekteyim . Nerelerdesin şimdi Sözgelimi nelerle meşgul Merak ederim sayın yalnızlık Nerde yatar kalkarsın geceleri . Hatırlat bana vedalar en güzel haliyle hangi iklimde yapılır? . Annemden yadigar merhamet ‘Her zaman merhametli ol yavrum ‘ Değirmende dövülen başaklara merhamet neresinde kaldı? . Kafanı her nere çevirdinse orada Ölüm Bazen küçük bir tabelada Bazen bir şarkıda Ölüm her yerde Ahmet Fatih Sarıkaya