Arif Olgun YEŞİLYURT makaleleri

Bir saksının içinde hayaller büyütmek nasıl bir şey bilir misiniz ?  Ve  her sabah su döküp, güneşe çıkarmak… Önce dökülen hüzünleri bir bir ayıklayıp ve bir akşamüstü ansızın veda edip, güz olup gitmek gibi. Sıcak bir notadaki o esrarengiz tınının bardağa dökülerek, ellerimizi ısıtırken dudaklarımızı titretmesi gibi. Hayat öyle üç beş şiirden ibaret değil. Çünkü söz olup gitmek kadar kolay bir şey yok. Önemli olan aynadaki bakışlarımız soluklaşıncaya kadar süzebilmek kendimizi. Kendimize yalan söyleyememekten ibaret hayat. Kanepeye uzanıp, okuduğumuz kitaplardan devrik cümleler çıkarıp başkasının yüzüne vuruyoruz,  kıyamet saatinden habersiz. Zaman bir cellat gibi kol geziyor aramızda farkında değiliz. Mesela yasak ….

Gül rengi kentleri sevdim hep,Hani o salkım saçak ağaçların çatılarına kadar uzandığı,Gelincik tarlalarından kozalar içinde çoğalan ,Karanfil kokulu baharları andıran yağlı boya tuvallerindeki o kentleri. Kutsanmış sufilerin berraklığı kadar temiz kentleri.Göçmen kuşların baharı bekler gibi beklediği,Kağıttan gemileri yüzdürdüğümüz dereleriyleIşık saçan rıhtımlarıyla pervaneler misali dönen fenerlerin,Zakkum ağaçları altında yaşanmış aşkların olduğu kentleri sevdim. Giderek çoğalan yoksulluk evlere hapsolurdu bu kentte.Dillerde yarım kalmış türküler tuttururdu insanlar,Uzağı yakın, yakını uzak edene şükür eksik olmazdı.Acıdan ve matemden uzak, gülümserdi kadınlar. Bir kırık hece dilimdeydi ayrılırken bu kentten.Akasya kokulu baharlardan bir bahardı, yeşille karışık.Denizi mavisine, ateşi kalbine katarak,Sessiz ve uğultulu bir şarkının eşliğinde yiterek ve ….

Edebiyat, Tarihin en karanlık dönemlerinden, aydınlık dönemlerine kadar uzanan zaman zarfında tüm köşe başlarını tutmuş ve günümüze kadar süregelmiş sanat dalları içerisinde duygu ve düşüncelerin en tesirli ve en uzun soluklu olanıdır. Edep, edip gibi manası derin kelimelerin temelinde oluşarak insanoğlunun hayata bakış açısının bir ürünü olarak yolumuza ışık tutar. Bir gölgenin suda yansıması, o cismin su üzerindeki tahakkümünü ne kadar artırıyorsa, ruhun kaleme düşmesi manayı o kadar derinleştiriyor demektir. Edebiyat, ruhun gölgesinde manayı aramaktan öte bir şey değildir. Sadece edebi sözler söylemek insanı edepli ve edip kılmaz. Edebiyat kısaca ‘’erdemli bir hal’’ dir. Geçmiş ve geleceğin bir sentezi olarak karşımızda duran ….