Aylar: Ekim 2020

YAN ODADAKİ ARKADAŞ Kapı aralığından duyduğu hıçkırık sesine yöneldi. Sokak lambasının vuran ışığından duvar dibinde dizleri üzerine başını yaslamış birinin oturduğunu fark etti. Adımları odaya yönelmeye çalıştı, ayakları bu cesareti gösteremedi. Yavaşça çıkardığı anahtarı çok dikkatli ve olabildiğince sessiz tek hamleyle açıp kapısını kapattı. Sıkan kravatını gevşetip havasız kalan odayı buz kesici bir ayazla doldurdu. Sararmış bardağının içini sıcak suyla doldurup, üzerine kahve ekledi. Pencereye yanaştı şehir perdelerini çekmiş tüm zarafetiyle ona bakıyordu. Boğazından geçen son damla sıcak kahveyi de yudumladıktan sonra buz kesen burnunu çekti sert bir hamleyle pencereyi kapattı. Ceketini çıkarıp yatağa attı kendini, ahşap tavandaki tahtalara gözü ….

Kapılar. Herbiri ardında ne sırlar saklar. Her kapıya özel öyküler, hikâyeler Türlü türlü dertler, kederler, sevinçler. Kapı varsa, insan da var. İnsan varsa, imtihan da var. Her insanın imtihanı farklı farklıdır. Dolayısıyla her evin hikâyesi de farklıdır. Dağına göre karlar. Yüreğine göre sevdâlar. Yaşanılan olaylar bazen benzer olsa da; farklı karakterler, farklı düşünceler, farklı duygular hasebiyle her kapıda bambaşka forma girerler. Tıpkı suyun, girdiği kabın şeklini aldığı gibi. Kapı kapı dolaşır durur dertler. Her kapıda da geldiği yere hürmeti nispetince karşılanır. Tevekkülüne göre ağırlanır. Sabrına göre uğurlanır. Hülâsa, her kapının ardında herkes ayrı bir mücadelenin içindedir her gün. Kimisi suyu ….

Eskiden, müferadatımızda  “Güzel Okuma ve Yazma’’ dersi vardı. “El Yazısı’’ da öğrenirdik. Mahkeme davalarında el yazısının kaldırılma talepleri gibi diline ihanet eden Türkçe öğrenmeye karşı bilgiyi niteliksizleştirenlere bazı davalardan vazgeçmeyenlerin de olduğunu yazımda belirteceğim, yürekleri incitmeden, dikkat ederek . Savunduklarım kendi derdimin serzenişleridir. ‘Sönmeden’,’ tüten’ marşımızdaki ifadelerde aldığımız ilkeli duruşumuzda gündeme taşınması gereken Andımız hakkında da aynı duyguları filizlendirdiği için üzerine konuşabiliriz. Kürt Edebiyatından Şair Gülizer’in ‘’Dua’’ isimli şiirinde ‘’bilmiyorum ki Allah hangi dilden anlıyor’’ mısrasındaki dilini korumak, kadına yönelik şiddete mani olmak, toplumsal başka sorunlarda şiiri tercih etmesi fikren önemli bir araçtır. Andımız, ilkokulda her hafta Pazartesi sabahları İstiklal ….

İhtiyar 4 Derin bir iltihap dolu kuyunun içerisindeydi. Neredeyse boğulmasına az kalmıştı. İltihap seviyesi gırtlağına kadar geliyordu. Kuyuya ilk düştüğü zaman iltihap seviyesi diz kapaklarına kadardı. İhtiyar ne zaman buraya düştüğünü net olarak hatırlayamıyordu. Galiba bir hafta olmuştu. Üstelik çantasında bulunan matarasındaki su da bitmeye yaklaşmıştı. Yanı sıra umutları tükeniyordu ve galiba sağ bacağı da kırılmıştı. Ne olacaktı bilmiyordu. Yoruluyordu da.  Düzenli aralıklarla ancak kendini iltihap içine bırakarak dinlenebiliyordu. Daha sonra ise boğulmamak için ayakta durmaya çalışıyordu. Yetmiyor bazen yüzündeki acıyı kuyu duvarına yansır vaziyette görüyordu. Bu durumu nasıl olurda iyiye yorabilirdi. Lanet olsundu koca dünyada düşe düşe bu kuyuya ….

Diren! Deniz köpürmüş ise sor neden köpüktür başlarMerhamet s’onsuz durak ise yüksek kayalıklara çarpar yollarınıVe sorarım adın aşınmış iken yükseklikten mi doyar kanlı yaşınYapı bozuk, talih ise kemirgen…Haktan yana bir itida var ise direnRücu dedikleri en dalgalı dülgerinde duygularınınAllah de yüreğim batıla yok fermanSüre töresiÖmür yöresiŞal atsan bağrına silinmez geçmişin asr_ı saat gönlünden içmeyen su sesiAllah’tan başka adım yok geçişsizDiren kendinden habersiz direnKendininde sahibine inan ve direnGeçmeyi de kalmayı da yerine göre o’na layık imkan bilÇalmasa da bitişi mümkün sirenler sen kendini ölü bilDiren! 

tıka basa doldurulmuş kırıklar taşıyorum kalbim dört odacık değil sanki binlerce odaya bölünmüş asırlık bir yapı  bir dağın başında mı ya da terk edilmiş bir vadi mi bulunduğum yer terk edilmez aslında sevilmiş yerler ve sevilmiş şeyler istilasına uğramış olmalıydı barbar bir kavmin yok yok terk edilmiş olamaz  herkes gitse bile ben kalırdım  kalırdım çünkü terk etmek ziyandır adıma cesaret en rütbeli madalyadır delirmek gerekirdi belki acıdan acıdan acıdan.. gökyüzü delik deşik olmalıydı ve her delikten ümitler yağmalıydı göz bebeklerime  çünkü yıldızlar acıdan delirmiş insanların gökyüzüe sıktıkları kurşunların açtığı deliklerdir. muhammed balaban12/10/2020

Yüreğimin zarif yargıçı Yalnız ardıç’ın kökleri saç kıpırtılarıma düşen bir kalp yuvasıÇer çöp aramak ister isenBen yıllardır çuvalı ağzına kadar sızı ile dolmuş bir düğümümCahit ile Zehra’ nın doğumunda kaldı aşktan anladıkları kalbiminÇoğul tek cümlem bile yokHarfin yanında harf olsa cümle kazası oluyor varlığımBüyütürüm her şeyiKalp ütülerVe herkesi çamaşır gibi haddine asarSuretime sadık yıkılırımZarif olgun ve bir  o kadar da buruk bir tebessüm tablosunda harcadılar tüm kalp boyalarımıBoyumun yetmediği her akıntıya ters kapıldımVe aşkın kağnıları hiç geçmedi bizim caddedenAnlarsın yaMethanetsiz bir duyarlılık var  benden kırptığım fotoğraf kütlesinden geçmişime yüzülen  kalbimin kağıdından yunan harfleri gibi çekilenAntikacıları taşlayan ve zamanı kıran bir ….