Aylar: Eylül 2020

MERDÜMGİRİZ bir fırtınanın tez canlılığı pay eder zamanı tasasız adımlara dizginsiz hengamede dolambaçlara düşen hayatı zapt ederek – asmalı çardak altında bir terk ediştir akşamlar aylak bir boş veriştir ayrılık günbegün yorulsa da hüzünden sular – bir gizemin tutsağı güz güneşi kaçarken kasırga ve gök gürültüsünden bir dikende saklanır ayın solgun ışığı yalaz sözcükler kavurur içimi sarsar damla damla ağlar denize hüznüm düşkündür bu baş yanmaya pastoral üzüntülerle kendi kendini aldatarak – bir dalganın hengamesi yutmuş gün doğumlarını zencefil akşamlarda güze darılmış kasımpatılar gelincikler mahcup gökkuşağına rıhtımdaki bir mezarın yalnızlığını avutur duru dalgalar ırganır adımlarım alaca karanlığa doğru muttasıl sürünmekteler ….

ŞARAPÇI Koysalar beynimi mengeneye Sıksalar kalbimi Akıp gitse Yıllanmış şarap gibi bekleyen aşk Ucuz bir şişede bekletilse mesela Yine değişir miydi değeri – Sitemkarım bayım Hey hat . Beni sarhoş eden şarap mıydı Yoksa şarapçımaydı anlayamadım. – Aşık olmuş taşırken bedenim sarhoşluğun yükünü Şaşırıp kala kaldım şarapla yüklenen aşk yükünü

Tuana Anaç ruhundan bir kıvrım ayır banaGüneşi gördüğün yerde emzir ısınalımMeselaa çocuklar gibi sevinelim bal arısınaBu gece kahveyi ateşine sür yüreğininYanina kaymaklı lokum koymayı da unutma Düştüğümüz dizlerimiz çöl ağırlında bir izHickiriklarimiz sıcak somun kadar sahici tuanaDerdest kadehlere asma diksin gülüşünBilirsin buruk bir bağbozumudursana en son düşüşüm Katli vacip şarkılar mirildanalım geceyeBir sigaranın ömrünü kisaltalım meselaaMeselaa ateşi suya bandıralım ekmeği küleÜç çocukluk ömrümüzü öldürelimsessiz ıssız bir köşede meselaa Artık telgrafın tellerine kuşlarda konmuyorVe artık kolonya bile öldürsün diye dökülüyorAşktan terleyen hastalıklı avuçlara tuana Dışarıda ılık bir av mevsimi rüzgarı varKurşuni göğe sereserpe yayılmış bir kızSakalları yağmurdan ıslanmış ince bir adamVücutlarından ….

Aksisada Paslak yırtkan ve cepken Durusuz nadan ve sıkılgan Böyle sazende yüz tebellur ile Tipidir işitti nefes buhranımı Hengame tutar döneni ve beni Yaprakla yer değiştirir rüzgar Rakım çınarına cemre düşer Yangın dumanı sarardı bağbozumu Esinti yaylası arşın ve esirik Bol tebrikli düş kadrajı kesik yırtık bilet Niyeli pek avaz inilesin Kaygılı ve uçsuz bir aksisada Arif Emre

Ve mevsimler gelir geçer.  Sarı ölümler çiğnenir sokaklarda sarı ölümler  Zamanın süsleri düşer saçlarıma  Kuş katarları dizilir çığlık çığlığa  Bir akşam üstü alacasında  Eylül’ün orta yerinde ** Bir bebek ağlar gözlerimin içinde. Sarı saçları dolanır düşlerime Kimilerinin anlayamadığı şiirler doluşur Taşları oynak kaldırımlara Eylül’ün orta yerinde ** Geçmişten kalan jilet izleri Yıllanmış bir çınar gövdesinde Patilerini temizleyen kedileri ürkütmeden Çıktığım yıpranmış merdivenler Koyu bir rutubet kokusunda Eylülün orta yerinde ** İçten içe söylendiğim çok olur  Tepeleme doldurulmuş bir heybe ile sırtımda Hüzünle kederle kahırla  Hatırla diyor kimselerin duymadığı bir ses Hatırla!  Eksik kalan yanını unutma  Uzun geceleri kucağında salla bitmez ….

Bin Işık Yılı Ucu yanık fotoğrafın ,sararan kısmında Hiç yazılmamış bir öykünün isimsiz karakteriydin sen Yolcunun seyrinde bir toz parçası Göz yanılması Vedâya bölüştürülen +++  Bahçeye gezindim yarım kez,yoktun Tam on yıl benden habersiz Kırmızı çizgiler resmediyorken alnımda Hangi ülkeye benziyoruz şehirlerde ayrılırken? +++ Neyin olabilirdim ebabil kuşu çepherim öylesi Bir telefon açabilirdin  Postaya çiçekler ekleyebilirdin  Merdivenler sıra sıra omzum yara bere bir tutam değmeseydi kolun dere bucak Yusuf Akçura silüetinden Tahayyülün en gerekçesi mühürdür Kırdığın Kâbe’ye durak değil mi? +++ Yüzümden geçtim,bulamadım rengini aldanışın İçtim hecenin  ilizyonundaki meyden Ördüğüm kahr ,yanılmışım . +++ Ayna parçacıklarında bireyin yolu çıkar haznedârın ….

Anne/Kadın Yazın insanı her zamankinden çok düşünmeye iten huzursuz ikindilerinden birinde; güneşlikleri sıkı sıkı örtülü bir odada tavana bakıyorum.”Tanıdığım annelere hiç benzemiyorsun.” dedi adam. Hemen de ekledi ” Kötü anlamda değil, eleştiriyorum gibi düşünme.”Tanıdığı anneler kimler biliyorum.Yine de soruyorum “Ne demek şimdi bu?””Çocukların bahsi geçmiyor hiç.” Anlatıyor. Kafasındaki soru işaretlerini, beni tanıdığı diğer annelerden ayıran tuhaf hallerimi… Bir kadın anne olduktan sonra sadece annedir. İnsanların, toplumun hatta çoğu kez kocasının gözünde de. Sadece anne. Bu kadına yüklenen bence gereksiz ve aşırı kudsiyet sana sadece yük yüklemekle kalmaz kendini sürekli sorgulamana da sebep olur. “Ya gittim kendime elbise aldım ben nasıl anneyim. ….

TAN, ŞİMDİ VE YARIN ZAMAN ALGISI-7 Böbürlenmeden, hür ve hakikatli kişiliğimizle yürüyelim. Dün akşam tesadüfen Mileda Horakova’nın biyografi filmini izledim. Filmin sonunda, kızına bıraktığı mektubu basın toplantısında gündeme taşıması da ‘eve dönüş’ metaforu saklıyordu. Oysa, yolculuk devam ediyor. Kişinin varacağı belirli mekanı yoktur. Bu yolculuk, kendilik saygısını yaşatma ve muhafaza etmek gayretidir. ‘’Hayat zor. Kimseyi şımartmaz. Ve insana her vurduğunda on darbe indirir. İnsan, bu dünyada yalnız yaşamaz. Bunda en büyük bir mutluluk hem de muazzam bir sorumluluk vardır. Zorunluluğumuz bencilce davranmak yerine başkalarının ihtiyaçları ve hedefleriyle kaynaşmaktır. Mütevazı olmayı öğrenin. Sahip olmadığınız maddi şeylerden ötürü mutsuz olmayacaksınız. Bir şeyi ….