Aylar: Temmuz 2020

RÖTAR YAPTI KIYAMET Bugün sana şiir yazmayacağım.Memleketten konuşalım biraz.bende bıraktıklarından..öyle  bir hal aldı ki sorma.Çocuklarım aç diye kendini yakan bir baba vardı bilmem hatırlar mısınHala alevi yakıyor beni.Sanki beynim akacak şakaklarımdan. Bir anne vardıHani boğazında derin bir kesik ile ölmek istemiyorum diye haykıran.Kanı var üzerimdeSesi çıkmıyor kulaklarımdan. Bir öğrenci vardı hatırlaman lazım.Yemek kartında parası olmayan.İntihar etmişti hani.Yüzü  gitmiyor hatırımdan. Bir  çocuk vardı hani istismara uğrayanTacizcisinin ömrünü çaldığıama iyi halden pişmanlıktanİndirim aldığıO çocuğun solan gülüşü var.açsam tüm umudum düşecek avuçlarımdan. Bir tane yazdığıma bakmaKaç tane bir mağdur geçti bu memleketin sokaklarından.-Ya rızası vardı -Ya gösteriş yapıyordu-Ya haindi-Ya şükretmeyi bilmiyordu-ya dinsizdi -ya aranıyordu-ya ….

AYASOFYA Boynun bükme Ayasofya Bir gün elbet yükselecek minarelerinden  İlahî sâda  Kubbenin altına bölük bölük doluşup çoğalacaksın  Her ferdin alnında secde mührünü vuracaksın *** Şahit olsun mihrabı ve minberi  Yüz döndüğümüz kıblesi Karşısında Sultan’ın mabedi  Boynun bükmen Ayasofya  Bir gün elbet yükselecek minarelerinden  İlahî sâda  *** Sıra sıra dizilip duracağız saflarında Fethin sembolündeki manasın Ayasofya İnnâ fetâhna ayeti buna vasıta Evlad-ı Fatih-ana mirassın Boynun bükmen Ayasofya  Bir gün elbet yükselecek minarelerinden  İlahî sâda  *** Belki bir bayram sabahı belki de Kadir gecesi Namaza doyacaksın Ayasofya Yükselsin kubbelerinden tehliller, teşrik tekbirleri İmrensin ruh-ul ekber ve yanında gelenleri Boynun bükmen Ayasofya  Bir ….

“ Aydınlığı içinde taşımaya bak.İşte o zaman karanlıkta bile aydınlığı bulabilirsin.’’                                                                                                                 William Blake Hürriyet Gazetesi’nden alıntılayacağım Zümrüdü Anka’nın hikayesiyle anlatacaklarımı süslüyorum; ‘’Efsaneye göre kuşların hükümdarı olan ve Kaf Dağı’nda yaşayan Zümrüdü Anka, Bilgi Ağacı’nın dallarında yaşar ve her şeyi bilirmiş. Kuşlar Simurg’a inanır ve onun kendilerini kurtaracağını düşünürlermiş. Ama içlerinden onu gören olmamış. Simurg ortada görünmedikçe kuşkulanır olmuşlar ve sonunda umudu kesmişler. Simurg’un yuvası, etekleri bulutların üzerinde olan Kaf Dağı’nın tepesindeymiş. Bir gün uzak bir ülkede bir kuş sürüsü Simurg’un kanadından bir tüy bulmuş. Onun var olduğunu anlayan dünyadaki tüm kuşlar toplanmışlar ve hep birlikte Simurg’un huzuruna gidip, yolunda ….

Leyla Geceleri tükettik Güneşe ne kaldı Leyla El etek çekildi Kusmadan aşkımızı şiirlere Tuz basmadan yaralarımıza Sabah oldu sayılmaz Leyla – Bin yıllık yalnızlığı tatmadan Sürünmeden kanaya kanaya Tütünü çekemeden Hücrelere kadar Sövmeden ana avrat İçtik sayılmaz Leyla – Takılmadan Bir güvercinin kanadına Bir tas su koyanın Babasına rahmet okumadan İçmeden kana kana Busesinden sevgilinin Uçtuk sayılmaz Leyla – Ağlardık ya çocukluğumuzda Bir ufuk görünürdü Bir güneş doğardı Çiy tanesine basardık Beyaz atlı prens gelmeden Alıp götürmeden elimizden Gittik sayılmaz Leyla – Ağlamadan sarsıla sarsıla Terkedilmeden iliklere kadar Kaldırımlara vurmadan En acıtan yaralar almadan Kavrulmadan yüreklerimiz Sevdik sayılmaz Leyla – ….

FESLEĞENLİ HİKÂYE Adam Bu satırları evim olmayan bir evin bol rutubetli misafir odasında tek kolu durmadan düşen bir kanepesinden yazıyorum. Kırk sekiz yaşın insana bir parça olgunluk vermesini bekleriz oysa ben hâlâ tavana bakıp mum ışığının yansıttığı gölgelerle oynuyorum. Ellerimi birleştirince kuş oluyor misal. Ellerin diyorum, kuş gibi dururdu kucağında. Ucuverecekmis gibi. Tutmak isterdim gitmesin diye. Tutamazdım. Bu satırları kırk sekizinci yaşımın üçüncü ayında, memleketim olmayan bir memleketin küçük bir kasabasında yazıyorum. Eskiden bir kadın yaşarmış; pervazlara bıraktığı hikâyelerden tanıyorum. Elinden hiçbir fesleğenin tutmadığı ama inatla bulduğu her yoğurt kovasına fesleğen eken bir kadın. Onu görmesem de tanıyorum. Burada mevsimler ….

Ertelemekle mükellefim doğanın başkaldırışı sözcüklerin yükseldiği ve işte gün dönümünde çatlayacak kozam sonramdan itibar etmiyorum öncesizliğime yüz sürüp anımdan firar ediyorum ne de olsa ansızlığın mukozasında derin bir tevazu yükleniyorum. Gök gürültüsünde yankım. Sözlüğümde yansızlığım. Yükümlülüklerim elbette yüksündüklerimle ters orantılı ve paçalarımdan akıyor ay ışığı az evvel tehir ettim mutluluğu ve işte başkaldırım önsözünden yoksun hayat hikâyemin de ayağı her çelmeye takıldığında son sözü söylemek isteyenin de ben olduğu. Sancılı teyakkuz gün ışığı akıtıyor gecenin rimelini. Sanrılı hafta sonu devasa acıların yükseldiği bir ay dönümü. Çatlayan kaburgaları meşakkatli yüreğimde ömürsüz bir hezeyan ölçeği kayıp bir heyecan ve muharebe başlıyor ansızın. ….

YILDIZLAR GİBİ GÜLÜMSEYİŞİNE… …dedi güzel… Duraksayarak ‘içim içime sığmıyor..’ Baktı göğe, Tuhaf… Düştüler yere Teker teker Yıldızlar..kocamanlar.. Işıklar saçıyorlar… Eli,kalbinde Gece,içinde Bir daha baktı göğe İçi karanlık, Kalbi pasparlak… İnsanın göğü genişler mi Uzaklar,yeryüzüne düşer mi..? Aldandı,umdu,yaşadı Saklandı… Yumdu gözlerini,öldü… Aktı pencereleri fuat yakınlarına Yaklaştı,yandı… Talan! Çok kalabalık, Fazla gürültü.. Dedi çirkin.. İçim içime sığmıyor… Ziyân..sana dair Tamam..Tastamam.. Teşekkürler;içime, Önümden geçtiğin güne, Ayaklarına, Yakaladığım o âna, Kaçırdığım gidişine… Afflar; tutamayışıma… Sevgiler; Yeryüzüne,gökyüzüne,yıldızlar gibi gülümseyişine… İçim pasparlak… Muazzam! Dedi..duraksayarak İçim içime sığmıyor… Düştü aklına, Kaydı bir yıldız daha Kâinat genişledi İşte tam o ân.. Talan, Tastamam…    RÜVEYDA SARE YILDIRIM

Köpüklü düşler sandığı gönlümüz  Yap boz bir hayatın kıvrımlarında köpüklü düşler ürettik. Kıyıya vuran yumuşak dalganın köpüğü kadar. Kuyuya düşen duygularımızı çıkaracak bir kervan bekledik. Yusuf olmak gibi bir düşüncede değildik. Onun bastığı kum zerresi olabildiysek ne mutlu bize. İçimizin hirasında suskunca bekledik. Sabrımıza sükut ekledik Mucizeler bize göre değildi, olamazdı. Gemileri yaktık Tarık gibi. Külleri ulaştı çıktığımız kıyıya. Gel gör ki ihtişamlı bir Endülüs göremedi ruhumuzun düzlükleri Fethi mübarek bir belde idi gönüller. Ne biz Ömer olabildik Ne de kalanlar Kudüs olabildi. Muhammed Balaban 16/7/2020

AFFETME ÇOCUK Kandıramam seni çocuk! ‘Güzel günler gelecek elbet, Şairler en güzel dizelerini, Yazarlar umut dolu hikayelerini Senin için yazacak. Ressamlar Hep maviye yer verecek resimlerinde’ Diye yalanlar söyleyemem. Biz var ya biz, -İnanıp tutunduğun, kayıtsız şartsız güvendiğin biz var ya- Önce yüreklerimizi kirlettik Sonra da dünyayı. Biz yaşamı kirlettik çocuk! Umuda giden yollar çıkmaz sokak. Affetme bizi, Sakın affetme çocuk!  Canan Türkarslan Kiraz