Aylar: Mart 2020

DAR’I DÜNYA Nasil fani âlemi dar dünyaya çevirdiHırslı bencil insani kuyusunda evirdiYalancı saltanatı küçük virüs devirdiZamanın ebabili akıllar hiç almaz mı? Namaza uzak olan abdestine üşenirVirüs gelince olduk su ile haşir neşirGencine yaşlısına gelme demez teneşirZengini de fakir de bir sebepten ölmez mi? Sarıyor yurdumuzu korana denen salgınCamilerimiz bomboş müminin yüzü solgunKefensiz gömülürsem bedenim bundan yılgınHayırlı ölüm dedik oda kabul olmaz mı? Aklımız ermez bizim Allahın hikmetineCemaatsiz musalla zor gelir ümmetineBağışla bizi nolur Muhhammet hürmetineAğlayan gözlerimiz af mağfiret bulmaz mı? Hakka hoş varsın halim dilerse korur biziÖmür verir yaşatır kula baharı güzüKâbe’nin sessizliği yakıp kavurur özüAsıl cezamız budur kullar bunu ….

Asıl marifet gök kuşağındaydı fakat herkes yağmuru konuşuyordu. Delice yağan yağmurun altında dolaşmayı severdi şair . Ne de çok severdi yağmurda sessiz adımlarla yürümeyi . Şair yağmuru seviyorum deyip de yağmur yağdığında şemsiyenin altına saklananlardan değildi. Sırılsıklam olurdu… yine de ilerlemeye devam ederdi. Neden mi seviyordu yağmuru . Şayet ağlarsa yağmur damlalarıyla karışırdı gözyaşları. Kimseler fark etmezdi ya ağladığını . Yağmur durunca otururdu sahipsiz kaldırımlara . Gözyaşlarını silerken şöyle bir baktı etrafına ve gördü en deli yağmurlardan sonra gökyüzünün gülen yüzünü (gök kuşağını) . Belirirdi simasında bir tebessüm. Yağmur gözyaşlarına ortaklık ederken , gök kuşağı yüzündeki tebessümüne sebep olurdu şairin ….

bir an için her şeyi sessize alma düğmesine basarak geriye dönüş yaptım.  gözümü kapattım ve yalnızca hissetmeye çalıştığım o âna tekrar uzandım, ruhumla. rüzgar uğuldamıyor, ritim tutuyor kulaklarımda. nağmesine âşık bir kuşun ona eşlik edişi sonra. yaprakların hışırtısı, ağaçlardan düşen birkaç kozalak tıkırtısı.  bir dede sonra, yaşından çok tecrübesi olan. kıyafetinden daha eski elleri ile toprakla hemhâl. az ötede sayıları az olduğu için tek kale maç yaptı çocuklar.  arkadaşını çağırmak üzere yokuştan aşağı inen saçları örgülü, ellerinde oyuncak sepeti ile minik kız. yokuşa boylu boyunca sıralanmış evlerde yine birbirinden farklı telaş vardı.  pazardan aldığı taze fasulyesi ile evine döndü bir ….

Soruldu mu sonunda Mevude? Neden? Neden diye! Sahi nasıl cevap verdin Mevude? Henüz bir lisan öğrenme fırsatın da olmamıştı oysa Ve muhtemelen ciğerine hava yerine dolan toprak müsaade etmemiş olmalı konuşmana Ya da gözlerini açar açmaz denk geldiğin baban Mevude söylesene annen de mi ağlamadı? Bir de aramızda uçurumlar olduğunu söyleyenler var Onlara da izah edemedim ben Mevude ve Şair Ferezdak’ın babası olmak yerine şair olmayı seçtim Ne bileyim işte Sa’sa’a olmak pek bana göre değil sanki Ama yine de özenmiyor değilim Ne bileyim sen şanslıydın Mevude En azından sana özel bir isim vardı Şimdi sana kadar da beklemiyorlar Mevude ….

Bahçenin en yüksek ağacının tepesinde bir yer seçtik, öyle herhangi bir yere kurmak istemiyoruz yuvamızı. Sandığımızdan daha uzun sürüyor, üç gündür çalışıyoruz, hala bitiremedik. Hanıma daha erken başlamayı önerdim, istemedi; bir tek benim acelem var sanki. Gün doğunca başlıyoruz, gün batımına kadar devam. Yan ağaçlarda şarkı söyleyen ve laflayanlar var, onlarla şöyle iki dakika bile ötüşmeye zaman olmuyor, acele ediyoruz. Son iki gündür hanım benim taşıdığım dallarla yuvayı örmeye durmadan devam ediyor. Bir sürü dal topladım, ama hala yetmiyor, geniş ve sağlam bir yuva olmalı. Dallar bazen tam yerine koyacakken gagamdan düşüveriyor. Biraz hızlı davranabilirsem ve şansım yaver gider de ….

MUCİZE Üç yudumda çözümleyebilirim seni Tabii, töhmet altında kalmayacaksa bilim Adet günlerini kirlenmenden saymam Soymam entrikalı oyunlarından enseni Ve yeterince kızsam da sana Çıkarmam ipliğini pazara Güven bana, Sevdamızın gücü adına Sağlam mucizeler yeter bize Ateş yakabildi mi İbrahim’i, Bakire bir anadan doğmadı mı İsa, Ya da Musa bütün inancıyla Asasını vurup yol açmadı mı denizde? Ama ölümlü olduğumuz gerçeği unutulmasın Kalıcı yaşamaya şartlanmasın parmaklarının kıvrımı Biliyorsun ki; her gece basitçe ölen bizleriz, kazara Kanıksamak: Alacakaranlıkta mendillere Kan tükürmesi ciğerlerimin Ucu açık acılar sonlu olmasaydı dayanamazdım, Dilim mutlaka birkaç kemiğe dadanırdı Kırılmak için Fırsat buldukça gözlemledim Bazen papyonlardan çok daha ….

O Adam… O adam, Bir Eylül gecesi çıkageldi. Beraberinde taşıdığı yağmur düştü üstüme usulcacık. Yorgunluktan öte bitkin, yılgındı hayattan. Cesur biriydi, korkusuz ve gözü pek. Yanında olmak bile başlı başına huzur kaynağıydı. Mahrem gözlerden ırak, yüreğimin elverdiğince ona yöneliyordum. Önceki aşklardan yaralıydım, bitap düşen benliğimi ilk o gördü. O adam, beraberinde yalnızlığı da getirdi. Derde deva, ruha ilaç gibiydi sözleri. Kelimelerinde bulabilirdim, çocukluğumda kaybettiğimi sandığım cesareti. Koca bir çınardı sanki, geniş dalları arasında saklanmak, güvenli gölgesinde uzanıp şarkılar söylemek gelirdi içimden. O adam, ne demişti? ‘Seni seviyorum Sonbaharım’ Evet, aylardan Eylül, mevsim Sonbahardı. Henüz ikimizde uyanıktık, bedenlerimiz ise sıcacık. Bulut ….