Aylar: Şubat 2019

Ey ızdırap bulutlarına bürünmüş gece İnfazımı sormaya geldim sana Şimdi hangi sersem kuşun kanadına yükleyeyim Yüreğimde kefenlenmeye hazır umutlarımı Hangi yarin zülüflerine asacaksın beni Hangi bensizin feryadına katacaksın bu teni .. Baykuş çığlıklarından ürken bir dağ Devrilir, günah görmemiş bir vadinin üstüne Ve binlerce kelebek çırpınarak can verir Kazılmamış her mezar ölüme heyecan verir. .. Hangi serap yeniden bir Musa gösterir. Hangi asa bir daha yarar denizi Bütün kuşlar göç etmişken, dönmeyecekmişçesine Şimdi kimin gözlerine destan yazayım. Hangi vefasızın sevdasını yüreğime kazayım. .. Ey köleliğine azat olduğum gece Hangi ferman yazacak sonsuz gökyüzünü Hangi cellat çözecek bu kördüğümü Ne zaman ….

Başucunda inler yatağı bozulmuş ırmak Son kullanma tarihi dolmuş körük, Zemheride çatlamış tambur yürek Ve gözlerinde o son ilmek Ha gayret pehlivan! Bu son rakip ama namağlup Bir balığın suya dönüşüdür belki o bakışın, O doyamadığın… Şimdi alnında gümüş rengi kar, Yatağın üşür takvim aralığından Yine değirmen türküsü bu derinden Geçiyor sekerek kastanyetli rakkase Ve yetmiş dört kare gözünden. İbrahim Daştan

Binlerce bulanık pencere yürüyor önümde.Her biri kendi benliğinde hapis,gün gün çürüyen hücrelerinde hayata tutunmaya çalışan binlerce mahpus…Ne var ki hücrelerinde kimsesiz yaşamayı seçmiş olsalar bile,hatta bunu marifet saymış olsalar da,tek başlarına devam etmeyi göze alamayacak kadar korkak olmalarından ya da sırf sıkıntıdan dolayı mı henüz bilmediğim bir sebepten ;yeryüzünde ve kendinde hapis sayısız insanı izledikleri küçük bir pencere takmışlar yüzlerine.İçimize döndükçe çürüyor,dışa açılmaya çalışıyoruz;dışa açıldıkça korkaklaşıyor,içe dönmeye çalışıyoruz.Ne zaman başladı bu çelişki,ilk pencere ne zaman takıldı da insan kendi içine sonsuz bir sürgüne yollandı ?Saramago’nun Efendi’si zamanında mı ,ya da ondan sonra,yeryüzüne sürgünün bir yerde kendi içine sürgün olduğunu anladıktan sonra mı ? Edirne’nin kasvetli akşamında kafamda dolanan bu çelişkiler bitmeyecek gibi.Arkada kızıla kaçmış gökyüzünü süsleyen Selimiye Camii uzanıyor,önümde boylu boyunca ….

Gidişatımız kendimize olsun diye çalışmalıyız. Örnek olmak yaşamakla olur. Yaşamadığımızı örnek olarak veremeyiz. Nimetin de zekâtı vardır. Bazen aklın zekâtı fikir üretmekle olur. Her şey maddiyat değildir. Kendimizden başlayan ve yine kendimize olan yolculuğumuz, çizgimizden sapmamakla mümkündür. Kar yağarken içimize serinlik gelir. Aynı zamanda sıcaklık kaplar evlerimizi. Kış mevsimi ayrı güzeldir. Soğuk olur tabiat, olsun. İnsanın insana soğuk olmasından kötü değildir dışarının soğuması. Dalda üşüyen kuş, sokağın başında rızkını bekleyen kedi, insan elinden buğday yiyen ceylan yavrusu, insanın insana yakın olması zorunluluğunun görselledir. Kar yağarken yollar kapanır belki ulaşım aksar. Doğal dengeye müdahale edebilmemiz söz konusu olamaz. Burada zaten insanın ….

Külüstür deyimli hayat Açma televizyonu Nasıldır yaşamak zorunda kalmak Anlat bana çocukluğumu Sultan Eyübü . Hatırlat bana pınarları Kana kana içememiştik hani Şimdi zamanı Gelmişken biraz anlat . Bak ağır geliyor üstümdekiler Kıldan ince sırattan Geçmekteyim . Nerelerdesin şimdi Sözgelimi nelerle meşgul Merak ederim sayın yalnızlık Nerde yatar kalkarsın geceleri . Hatırlat bana vedalar en güzel haliyle hangi iklimde yapılır? . Annemden yadigar merhamet ‘Her zaman merhametli ol yavrum ‘ Değirmende dövülen başaklara merhamet neresinde kaldı? . Kafanı her nere çevirdinse orada Ölüm Bazen küçük bir tabelada Bazen bir şarkıda Ölüm her yerde Ahmet Fatih Sarıkaya